wtorek, 18 grudnia 2007

Jak izolować dachy skośne

Dachy skośne, których pokryciem jest na przykład łupek, dachówki ceramiczne lub dachówki cementowe są od lat najczęściej spotykaną konstrukcją dachową budynków mieszkalnych. Chcąc częściowo lub całkowicie zagospodarować poddasze, należy zamontować warstwę izolacji cieplnej na poziomie krokwi.
Dawniej izolacja umieszczana była zazwyczaj jedynie między krokwiami, aby pozostawić przestrzeń wentylacyjną między warstwą wełny a membraną dachową. Aby sprostać rosnącym wymaganiom norm dotyczących izolacji cieplnej, potrzebne było rozwiązanie, które spełni wymagania obowiązujących przepisów i nie wpłynie znacząco na wzrost kosztów oraz ograniczenie przestrzeni użytkowej. Przy projektowaniu poszczególnych warstw dachu skośnego, pod względem izolacyjności termicznej, należy wziąć pod uwagę: zakładane parametry termoizolacyjne, nachylenie dachu, wysokość krokwi, rodzaj, parametry oraz ułożenie folii paroszczelnej i membrany dachowej. Możliwość wypełnienia całej wysokości przestrzeni między krokwiami zależy od rodzaju zastosowanej membrany. Dokonując obliczeń, należy uwzględnić mostki termiczne, które tworzą się na krokwiach.


W zależności od miejsca zamontowania izolacji w dachu wielospadowym, poddasze jest klasyfikowane jako użytkowe bądź nieużytkowe. Jeśli izolacja umieszczona jest na poziomie stropu, pomiędzy belkami stropowymi, poddasze pozostaje nieocieplone. Wykonanie izolacji na poziomie krokwi, między oraz pod krokwiami, a czasem również na krokwiach, pozwala na stworzenie dodatkowej, atrakcyjnej przestrzeni, zwiększającej wartość budynku, bez istotnej zmiany jego wyglądu zewnętrznego.

Ognioodporność konstrukcji budowlanych, w tym także dachów skośnych, ma ogromne znaczenie dla całego budynku. Dla dachu wielospadowego wymagana jest określona klasa odporności ogniowej REI, gdzie poszczególne Dachy skośne, których pokryciem jest na przykład łupek, dachówki ceramiczne lub dachówki cementowe są od lat najczęściej spotykaną konstrukcją dachową budynków mieszkalnych. Chcąc częściowo lub całkowicie zagospodarować poddasze, należy zamontować warstwę izolacji cieplnej na poziomie krokwi. Budowa kryteria oznaczają: R – nośność, E – szczelność, I – izolacyjność (temperatura na nieogrzewanej powierzchni). Dostawcy systemów (np. system płyt gipsowo-kartonowych firmy Knauf) wykorzystują w oferowanych rozwiązaniach elementy konstrukcyjne o określonej klasyfikacji odporności ogniowej. Pod względem izolacyjności akustycznej dach skośny jest konstrukcją podwójną, w której krokwie i pozostałe elementy nośne są mostkami częściowo ograniczającymi zdolność konstrukcji do tłumienia dźwięku. Dzięki zamontowaniu pomiędzy krokwiami izolacji z wełny szklanej firmy Knauf Insulation można znacznie poprawić parametry akustyczne przegrody.

Fot.1 Izolacja poddasza w systemie jednowarstwowym

Podstawowym kryterium, które należy uwzględnić przy projektowaniu i wykonywaniu dachu skośne go jest zapewnienie określonej wartości współczynnika przenikania ciepła. Obliczenia współczynnika przenikania ciepła U należy wykonywać zgodnie z normą: PN-EN ISO 6946: 2004 (Komponenty i elementy budynku. Opór cieplny i współczynnik przenikania ciepła. Metody obliczania). Zgodnie z wymaganiami, wartości współczynnika przenikania ciepła Uk ścian, stropów i stropodachów nie mogą być większe niż wartości Uk (max). W obliczeniach należy koniecznie uwzględnić mostki termiczne, które tworzą się na krokwiach i elementach dolnej konstrukcji nośnej w dachach stromych oraz powstające na łącznikach mechanicznych w dachach płaskich. Mostki te należy obliczać, wykorzystując normy: PN‑EN ISO 10211-1 (Mostki cieplne w budynkach. Strumień cieplny i temperatura powierzchni. Ogólne metody obliczania) lub PN-EN ISO 10211-2 (Mostki cieplne w budynkach. Obliczanie strumieni cieplnych i temperatur powierzchni. Część 2.: Liniowe mostki cieplne).

Fot.2 Izolacja poddasza w systemie dwuwarstwowym

W przypadku dachu ze szczeliną wentylacyjną, pomiędzy zewnętrzną warstwą izolacji i membraną dachową należy pozostawić przestrzeń wentylacyjną. W dachu bez szczeliny wentylacyjnej para wodna swobodnie uchodzi z budynku przez membranę dachową do szczeliny wentylacyjnej nad membraną. Takie rozwiązanie przynosi wiele korzyści:
  • Dyfuzyjnie otwarta membrana ogranicza ryzyko kondensacji pary wodnej w drewnianej konstrukcji dachu.
  • Paroprzepuszczalna membrana dachowa po zewnętrznej stronie krokwi służy jako zabezpieczenie przed wiatrem.
  • Ograniczenie przepływu powietrza poprawia efektywność energetyczną poddasza.
Firma Knauf Insulation zaleca takie rozwiązanie we wszystkich typach dachów skośnych.

Fot.3 Izolacja poddasza w systemie trójwarstwowym

Jedna warstwa izolacji pomiędzy krokwiami dachu skośnego pozwala na osiągnięcie dobrych właściwości termoizolacyjnych, pod warunkiem, że wysokość krokwi umożliwia zamontowanie właściwej grubości izolacji. Pod pokryciem zainstalowana jest paroprzepuszczalna membrana dachowa. Izolacja z wełny szklanej wypełnia przestrzeń pomiędzy krokwiami na całej ich wysokości.
Po ciepłej stronie izolacji zamontowana jest warstwa paroszczelna, przykryta dolną konstrukcją nośną, do której przymocowane są najczęściej płyty gipsowo-kartonowe. Dolne konstrukcje nośne, tworzone ze stalowych profili lub drewnianych łat, mają różny wpływ na wartość współczynnika U (niższe wartości przy elementach metalowych – wpływ mostków termicznych).

Izolacja dachu między i pod krokwiami jest rozwiązaniem korzystnym, jeśli wysokość krokwi jest niewystarczająca na zamontowanie jednej warstwy izolacji o zalecanej grubości. Dodatkowa warstwa izolacji ogranicza ryzyko wystąpienia mostków termicznych. W obecnych tradycyjnych konstrukcjach dachowych, z krokwiami wysokości 160-180 mm możliwe jest osiągnięcie wymaganych wartości U, a także wartości U znacznie poniżej wymaganego poziomu. Jeśli nie ma ograniczeń konstrukcyjnych, izolację między krokwiami można zamontować zarówno w dachach tradycyjnych ze szczeliną wentylacyjną, z zainstalowaną membraną dachową, jak i w nowoczesnych typach dachów z wysokoparoprzepuszczalną membraną.

Membrana dachowa jest montowana na krokwiach i zakotwiona przez kontrłaty. Łaty są instalowane w rozstawie odpowiednim dla wybranego rodzaju pokrycia dachowego i nachylenia dachu. Przy układaniu pokrycia należy stosować się do instrukcji montażowych producenta. Maty Unifit 035 i Unifit 039 należy rozpakować i pociąć poprzecznie, zgodnie z dokładnie odmierzonymi odległościami między krokwiami, uwzględniając 20 mm zapasu. Podobnie montuje się płyty TP 116, uwzględniając wymiary dachu przy cięciu wyrobu. Odmierzony materiał należy ścisnąć i zamontować na lekki wcisk między krokwie, gdzie po rozprężeniu będzie się utrzymywał samodzielnie do momentu ułożenia następnych warstw. Przestrzeń pomiędzy krokwiami szczelnie wypełniona na całej wysokości izolacją pozwoli ograniczyć ryzyko wystąpienia mostków cieplnych.

Fot.4 Montowanie izolacji między krokwiami Przy montażu dodatkowych warstw izolacji, połączenia płyt w kolejnej warstwie nie powinny pokrywać się z połączeniami poprzedniej. W celu zapewnienia optymalnej izolacji całego poddasza każda następna warstwa powinna być przesunięta w stosunku do już położonej. Jeśli nie jest stosowana membrana dachowa dyfuzyjnie otwarta, należy wykonać odpowiedniej wysokości szczelinę wentylacyjną pomiędzy tą warstwą i zewnętrzną powierzchnią izolacji. W tym celu montuje się odpowiednie konstrukcje pomocnicze z listew dystansowych, przymocowanych do dolnej krawędzi krokwi lub przytrzymuje się izolację za pomocą żyłki lub drutu rozciągniętego między krokwiami. Należy zwrócić uwagę na detal łączenia izolacji dachu i izolacji ściany zewnętrznej w miejscu okapu, aby nie powstał mostek termiczny. Następnie na warstwę izolacji nakłada się warstwę paroszczelną, która musi pokrywać całą powierzchnię i powinna być uszczelniona na łączeniach.

Fot.5 Montowanie płyt gipsowo-kartonowych W przypadku mocowania drewnianych łat do dolnej konstrukcji nośnej, należy wybrać system, który spełnia wymagania dotyczące nośności i ognioodporności, a jednocześnie umożliwia montaż dodatkowej warstwy izolacji o odpowiedniej grubości. Izolację należy ciąć zgodnie z dokładnie odmierzonymi odległościami między łatami, uwzględniając 15-20 mm zapasu. Odmierzony materiał należy ścisnąć i zamontować na lekki wcisk między łaty. Następnie montuje się okładzinę z płyt gipsowo-kartonowych. W przypadku zastosowania stalowych profili CD, należy wybrać wieszak spełniający wymagania dla całego systemu, dotyczące nośności i ognioodporności, oraz umożliwiający zamontowanie profili w takiej odległości od krokwi, aby umożliwiała montaż odpowiedniej grubości izolacji. Izolacja powinna całkowicie wypełniać przestrzeń między i pod profilami.

Izolacja dachu między krokwiami i dwiema warstwami pod krokwiami jest najlepszym rozwiązaniem i umożliwia osiągnięcie zalecanych wartości U, zgodnie z wymaganiami Warunków Technicznych. Dach z tak wykonaną izolacją zapewni oszczędność kosztów ogrzewania, a jednocześnie zagwarantuje bardzo dobrą izolacyjność akustyczną całej przegrody (Rw osiąga wartość nawet do 57 dB – system płyt gipsowo-kartonowych firmy Knauf).

Firma Knauf Insulation zaleca projektowanie i wykonywanie dachów bez szczeliny wentylacyjnej, z zainstalowaną wysokoparoprzepuszczalną membraną dachową.

Produkty do izolacji dachów skośnych
Firma Knauf Insulation oferuje wyroby przeznaczone dla całej gamy systemów izolacyjnych stosowanych w dachach skośnych. Produkty te spełniają wymagania obowiązujące w Polsce, w tym normy PN-EN 13162:2002/AC:2006 (Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie. Wyroby z wełny mineralnej (MW) produkowane fabrycznie).

Unifit 035, Unifit 039 Unifit 035, Unifit 039 – nielaminowane wyroby izolacyjne z wełny szklanej, w postaci mat. Mają zwiększoną sztywność, co ułatwia ich montaż. Ich powierzchnia jest oznakowana, co ułatwia wykonanie pomiarów i cięcie na miarę. Unifit 035 ma bardzo dobre właściwości termoizolacyjne – współczynnik przewodzenia ciepła λ=0,035 W/m·K, a współczynnik przewodzenia ciepła Unifit 039 wynosi λ=0,039 W/m·K. Oba produkty mają zdolność tłumienia dźwięków i są niepalne (klasa A1).

Classic 040 Classic 040 – uniwersalny, nielaminowany wyrób izolacyjny z wełny szklanej, w postaci mat. Współczynnik przewodzenia ciepła λ=0,040 W/m·K. Tłumi dźwięki i jest niepalny (klasa A1). TP 116 – nielaminowane płyty izolacyjne z wełny szklanej. Współczynnik przewodzenia ciepła λ=0,037 W/m·K. Tłumią dźwięki i są niepalne (klasa A1). Stosowane również jako dodatkowa, montowana pod krokwiami, warstwa izolacyjna o min. grubości 40 mm.

Ti 435UTI 435 U – maty izolacyjne z wełny szklanej, jednostronnie laminowane welonem szklanym. Mają zwiększoną sztywność, co ułatwia ich montaż. Współczynnik przewodzenia ciepła λ=0,035 W/m·K. Stosowane również jako dodatkowa, montowana pod krokwiami, warstwa izolacyjna o min. grubości 30 mm. Tłumią dźwięki i są niepalne (klasa A1).

Classic 035 – nielaminowany wyrób izolacyjny z wełny szklanej, w postaci mat. Współczynnik przewodzenia ciepła λ=0,035 W/m·K. Tłumi dźwięki i jest niepalny (klasa A1). Może być stosowany jako dodatkowa, montowana pod krokwiami, warstwa izolacyjna o min. grubości 50 mm.

Knauf Insulation
ul. Światowa 25
02-229 Warszawa
tel. 022 572 51 06, 572 51 07
fax 022 572 51 08
www.knaufinsulation.pl

poniedziałek, 3 grudnia 2007

Strych i poddasze z rozmachem i fantazją

Poddasze to przestrzeń, której adaptacja może być prawdziwym wyzwaniem. Dodatkowa sypialnia, pracownia lub garderoba. To tylko niektóre pomysły.

Spoglądając z góry na rozciągający się po krańce horyzontu pejzaż, można zaobserwować, jak szeroki jest wachlarz rozwiązań dachów, przykrywających budynki. Mieniące się w słonecznym świetle powierzchnie pokryć dachowych, uszlachetnione przez upływający czas i działanie warunków atmosferycznych, kryją pod sobą tajemniczą przestrzeń, która może stać się inspiracją do realizacji niepowtarzalnych wnętrz.

Wykorzystanie pustego strychu na cele mieszkalne jest bardzo atrakcyjnym pomysłem, niezależnie od tego, czy chcemy uzyskać dodatkową kondygnację, tworząc dwupoziomową przestrzeń dotychczasowego mieszkania, czy wydzielić samodzielne lokum, przeznaczone do wynajęcia.

Przestrzeń poddasza może być idealnym miejscem do urządzenia wygodnej, dobrze doświetlonej oknami połaciowymi pracowni, wyciszonej sypialni, a w przypadku dostatecznie dużej powierzchni, otwartej wielofunkcyjnej przestrzeni, która dodatkowo może być wyposażona w antresolę.

Forma poddasza jest uwarunkowana kształtem dachu i układem jego elementów konstrukcyjnych. Elementy te najczęściej wykonuje się z drewna lub ze stali, w zależności od nachylenia połaci dachowych, oraz obciążeń i rodzaju pokrycia. Ich układ decyduje o możliwościach kształtowania wnętrz poddasza i sposobie jego zagospodarowania.

Do najczęściej spotykanych kształtów dachów można zaliczyć: dach pulpitowy, dwuspadowy, czteropołaciowy, naczółkowy, mansardowy, namiotowy i wielospadowy. Każda forma posiada inne zestawienie i układ elementów nośnych, które stanowią charakterystyczną cechę odpowiadającego jej strychu.



Decyzja o zagospodarowaniu poddasza, powinna być poprzedzona oceną stanu technicznego elementów konstrukcyjnych oraz pokrycia dachu. Spróchniałe i zniszczone elementy należy wymienić lub poddać konserwacji, a wszelkie przebudowy uzgodnić z uprawnionym konstruktorem. Na poddaszu adaptowanym w celach mieszkalnych, konieczne jest wykonanie solidnej izolacji termicznej, dla uniknięcia strat ciepła w zimie, a także ochrony przed nadmiernym przegrzewaniem pomieszczeń w lecie.

Wnętrza mieszkalne zlokalizowane na poddaszu muszą być doświetlone dostateczną ilością światła dziennego. Najlepszym rozwiązaniem jest wbudowanie dodatkowych okien w płaszczyźnie dachu. Przy montażu należy pamiętać, aby nie naruszyć elementów konstrukcyjnych dachu. Uniknięcie ryzyka jest możliwe, dzięki dostosowaniu rozmieszczenia i wielkości okien, do układu krokwi dachowych.

Strych z rozmachem i fantazją

Podczas urządzania poddasza wiele wątpliwości rodzi się w związku z zagospodarowaniem skosów. Skorzystanie z typowych mebli, bywa w większości przypadków niemożliwe. Najlepszym rozwiązaniem pozostaje wykonanie regałów, pojemników i szafek według własnego pomysłu.

Miejsca trudnodostępne pod skosami, najlepiej przeznaczyć na schowki, natomiast przy pionowych ścianach kalenicowych, zlokalizować schodkowo półki na książki, podręczne regały lub obrazy.

Użytkownicy bardziej odważni, zwolennicy nowatorskich eksperymentów, mogą pokusić się na nietypowe rozwiązania, np. regał złożony z małych kwadratowych modułów, czy też półki, ułożone pod kątem, dostosowanym do połaci dachowych, służące do przechowywania książek, kaset, płyt CD i innych elementów płaskich.

Jeżeli skos, zaczyna się na wysokości nie mniejszej niż 140 cm, mieszczą się pod nim swobodnie meble wypoczynkowe. Gdy ściana pod skosem jest niższa i występuje ostrzejsza pochyłość, miejsce to można przeznaczyć na ustawienie sprzętu RTV lub ciągu niskich komódek. Interesującym rozwiązaniem mogą być również skrzynie, ułożone schodkowo do ściany, które można dodatkowo wyposażyć w kółka, nadając im mobilność i ułatwiając użytkowanie.



Adaptacja poddasza na pracownię, pozwala efektownie wykorzystać powierzchnię pod skosami, poprzez zamontowanie pod nimi szuflad na narzędzia, materiały, katalogi czy archiwum prac.

Przestrzeń pod oknami połaciowymi stanowi idealne miejsce na duży, praktyczny stół lub biurko, ze względu na dopływ światła dziennego. Aby zapewnić komfortowe warunki pracy, również podczas upalnych dni, w oknach warto zamontować rolety, odbijające zbyt intensywne promienie słoneczne, co ma szczególnie istotne znaczenie, w przypadku monitora, ustawionego pod oknem.

Poddasze, jako górna część mieszkania dwupoziomowego, jest naturalnie oddzielone od części dolnej, otwartej dla gości, stanowiącej zderzenie prywatnych światów każdego z domowników. W poszukiwaniu oazy spokoju i ciszy, warto na górnym poziomie zlokalizować sypialnię, której okna będą wychodzić wprost na niebo. Miejsce pod skosami można wykorzystać na praktyczną garderobę, a przy ścianie kalenicowej usytuować romantyczną, kobiecą toaletkę.

W sąsiedztwie sypialni, doskonale spełnia swoją funkcję łazienka, która w zależności od warunków przestrzennych, może być niewielka, wyposażona jedynie w natrysk, toaletę i niewielką umywalkę lub przestronna, w formie pokoju kąpielowego, z dużą wanną i kącikiem na saunę.

Łazienkę na poddaszu można rozwiązać w ciekawy sposób, budując pod skosami dekoracyjne, podświetlone półki. Do ich wykonania warto wykorzystać płytę gipsowo kartonową, wykończoną glazurą, w kolorystyce zharmonizowanej ze ścianą, ceramiką i dodatkowymi akcesoriami. Trudno dostępne miejsca w łazience można również ożywić kompozycją zieleni lub specjalnie skonstruowanym akwarium.

Poddasze w dobrym świetle

Aranżacja poddasza wiąże się ze starannym doborem oświetlenia, które oprócz oczywistych walorów użytkowych, pozwala stworzyć nastrój, sprzyjający domowej atmosferze.

Światło, jak żaden inny element aranżacji wnętrza, potrafi zmienić i przekształcić architekturę, uwypuklając ciekawe jej formy, wzmacniając działanie kolorów i podkreślając właściwości materiałów. Odpowiednie natężenie oświetlenia, powinno wynikać ze wzajemnego oddziaływania światła dziennego i podstawowych rodzajów źródeł oświetlenia sztucznego.

Przestrzeń poddasza jest charakterystyczna, dzięki oknom połaciowym, które dają dobre doświetlenie w ciągu dnia, napełniając pomieszczenie światłem padającym prosto z nieba.

Wieczorem zaś, w wielopłaszczyznowej, bogatej w formę przestrzeni, w odróżnieniu od typowych wnętrz sprowadzających się do sześcianu, klimat świetlny zmienia się diametralne. Zaskakujące elementy wizualne, ciekawe odbicia i dynamiczne cienie, a jednocześnie dostateczną ilość światła w celach użytkowych, można uzyskać instalując lampy, ukryte pomiędzy belkami.

W centralnej części strychu, gdzie wysokość sufitu jest znacznie wyższa niż w przeciętnym mieszkaniu, można umieścić szereg jednakowych opraw, wiszących na długich, ozdobnych linkach. Ciekawy efekt kompozycji może być spotęgowany odbiciem lustrzanym.

Oswojona przestrzeń pod dachem może stać się spełnieniem marzeń o własnym domu. Być może warto rozejrzeć się w najbliższym otoczeniu, za zapomnianym opuszczonym strychem i nadać mu zupełnie inne niż dotychczas przeznaczenie. Funkcjonalność, estetyka i trwałość rozwiązań na poddaszu, zapewni nam większą satysfakcję niż nie jedno standardowe mieszkanie.

www.kingasliwa.pl

piątek, 23 listopada 2007

Dobre poddasze

Dobre poddasze to prawidłowo zaprojektowana przestrzeń, która zaspokaja potrzeby jego użytkowników. Potrzeby zarazem funkcjonalne i estetyczne, kryje przytulne, atrakcyjne wnętrza.

Poddasze w domu jednorodzinnym, (który zazwyczaj składa się z parteru i piętra ukrytego pod dachem) stanowi ważną jego część. To tu mieszczą się pokoje sypialne, duża łazienka, przestrzeń tzw. „hobby”. Jest to część prywatna, należąca do domowników, którzy tu odnajdują swój prawdziwy azyl.

Aby poddasze było domowym azylem, idealnym miejscem do pracy i wypoczynku, muszą być spełnione następujące warunki:

  1. Konstrukcja dachu i poddasza pozwalająca na wykorzystanie przestrzeni przez jej użytkowników.
  2. Dobre rozłożenie funkcji, jakie mają się znaleźć na poddaszu
  3. Doświetlenie oknami do poddaszy całej powierzchni poddasza, przy spełnieniu następujących warunków:
Prawidłowa instalacja zapewniająca dobrą widoczność
Sposób rozmieszczenia okien - źródło naturalnego światła i świeżego powietrza, niezbędnego do dobrego samopoczucia i prawidłowego funkcjonowania
Bezpieczne otwieranie okien i łatwość umeblowania – czyli możliwości funkcjonalnego wykorzystania powierzchni mieszkalnej
Oszczędność energii – możliwość doświetlania powierzchni trudno dostępnych i brak możliwości ucieczki ciepła (szczelna obudowa okna)






źródło: www.domzpoddaszem.pl

Ścianka kolankowa poddasza

W przypadku domów z poddaszem niezbędne jest wymurowanie ścianki kolankowej. Jej wysokość zależy od przeznaczenia poddasza. Jest to zewnętrzna ściana konstrukcyjna na poziomie poddasza, biegnąca wzdłuż połaci dachowej. Na niej oparta jest konstrukcja więźby dachowej. Ścianka musi więc być tak wykonana, by przenosiła obciążenie z dachu na strop i ściany niższej kondygnacji. Wykonuje się ją po to, by zwiększyć wysokość i przestrzeń poddasza wykorzystywanego jako strych, suszarnia czy pomieszczenie mieszkalne.


Wysokość ścianki kolankowej zależy również od kąta nachylenia dachu i zazwyczaj nie przekracza 1,5 m. Przejmuje obciążenia zewnętrzne z dachu oraz ciężar własny konstrukcji więźby dachowej i przekazuje na niżej położone elementy konstrukcyjne.

W domach wznoszonych w technologii tradycyjnej zwykle muruje się ją z tych samych materiałów, co ściany nośne, i wzmacnia żelbetowymi wieńcami oraz słupkami. Może być również wykonana z drewna i stanowić integralną część więźby dachowej. Obmurowuje się ją jeszcze tylko cienką ścianką osłonową, ochraniającą drewnianą konstrukcję przed wpływami atmosferycznymi.

Wysokość ścianki kolankowej dobiera projektant w zależności od przeznaczenia poddasza, uwzględniając między innymi szerokość budynku, rodzaj konstrukcji dachowej oraz kąt nachylenia połaci. Poddasze nieużytkowe przeznaczamy zazwyczaj na rzadziej wykorzystywane pomieszczenia gospodarcze, dlatego wysokość ścianki kolankowej zwykle nie przekracza 70 cm. Jeżeli poddasze jest użytkowe, ścianka kolankowa zwykle jest wyższa i ma wysokość 80-110 cm (na poziomie parapetu okiennego). Łatwiej wtedy ustawić niskie sprzęty, a także tak umieścić okna połaciowe lub w lukarnie, by wygodniej było z nich korzystać. Gdy ścianka ma 140-150 cm wysokości, można przy niej postawić stół z krzesłami, biblioteczkę lub szafkę z telewizorem. W odległości 50 cm od ścianki można już swobodnie chodzić bez konieczności pochylania głowy. Jednak konstrukcja takiej ścianki jest dość skomplikowana, przede wszystkim z powodu wiotkości fragmentów muru pomiędzy otworami okiennymi. Dlatego lepiej wymurować ją do górnego poziomu okien – zwykle 200 do 210 cm nad poziomem podłogi. Pomieszczenia będą wtedy niewiele niższe od typowej kondygnacji, co pozwoli na swobodne zagospodarowanie powierzchni, nie ograniczone żadnymi barierami. Należy jednak pamiętać, że dom będzie już wyglądał jak piętrowy i wtedy od talentu architekta uzależniona będzie atrakcyjność tak wysokiej bryły budynku.


Zródło: budnet.pl

niedziela, 4 listopada 2007

Zabudowa poddasza

Rigips

Zabudować poddasze może każdy. Warto jednak pamiętać o tym, aby używać kompletnego systemu jednego producenta, na przykład Rigistil firmy Rigips. Tylko one zapewniają zachowanie wszystkich norm technicznych Instytutu Techniki Budowlanej – będą bezpieczne i trwałe.


Kilka zasad
· W zabudowie stosujemy płyty gipsowo - kartonowe ogniochronne GFK (oznaczone czerwonymi napisami) o grubości 12,5 lub 15 mm.
· Dobra izolacja termiczna zależy od grubości wełny mineralnej.
· Profile, do których mocowane są płyty gipsowo – kartonowe muszą być dobrze wypoziomowane.

Zacznij od...
Do elementów drewnianej konstrukcji dachu (krokwi, jętek, kleszczy itp.) montujemy wieszaki systemowe. Następnie przypinamy do nich profile, na przykład Rigistil, pamiętając o tym, aby konstrukcja ustawiona była prostopadle do krokwi (jętek, kleszczy). Profile główne powinny przebiegać
w rozstawie co najmniej 40 cm . Po wypoziomowaniu konstrukcji odpinamy profile i układamy pomiędzy krokwiami wełnę mineralną czyli ocieplenie. Należy stosować dwie warstwy ocieplenia ułożonych poprzecznie do siebie. Pamiętać należy również o zostawieniu szczeliny wentylacyjnej pomiędzy połacią dachu a izolacją, o szerokości od 2 do 5 cm . Montujemy z powrotem profile, które podtrzymują teraz wełnę mineralną, a następnie przystępujemy do oklejania całej konstrukcji folią paroizolacyjną. Folię mocujemy po wewnętrznej stronie ocieplenia za pomocą dwustronnie klejącej taśmy. Kolejny krok to zamocowanie płyt gipsowo – kartonowych do profili. Płyty montujemy poprzecznie do rusztu co pozwala nam na uzyskanie większej sztywności zabudowy. Przy montażu płyt nie wolno dopuścić do powstania spoin krzyżowych. Ważna jest także kolejność układania płyt na poddaszu. Najpierw płytuje się ścianki działowe rozdzielające pomieszczenia, a następnie sufity i skosy dachowe.
Połączenia płyt wypełniamy systemową masą szpachlową na przykład Rigips Vario i wykańczamy masą finiszową (wygładzającą) ProFin Mix.

A wykończ...
Zagruntowaną powierzchnię płyt gipsowo – kartonowych możemy wykańczać praktycznie każdym materiałem naściennym: farbami, tapetami lub płytkami ceramicznymi. Pozostaje tylko ustawienie mebli i z dumą możemy pokazywać wszystkim nasze dzieło.

niedziela, 21 października 2007

Mieszkanie na poddaszu

W ostatnim czasie możemy zaobserwować rosnący trend związany z użytkowym zagospodarowaniem przestrzeni poddasza. Coraz mniej osób decyduje się na budowę domu z nieogrzewanym strychem przeznaczonym jedynie do przechowywania rozmaitych sprzętów. Jednak aby spełniał on swoją rolę, musimy pamiętać przede wszystkim o właściwej izolacji termicznej dachu.



Zanim zdecydujemy się na ocieplenie dachu lub remont poddasza, powinniśmy wcześniej zapoznać się z dostępnymi na rynku ofertami. Najczęściej stosowanym materiałem do izolacji stropów lub dachów była do tej pory wełna mineralna lub szklana, które nie radziły sobie jednak z ochroną przed upałami w lecie. Alternatywą w tej sytuacji jest izolacja z wełny drzewnej Kronotherm. Cechuje ją niespotykana w innych materiałach izolacyjnych zdolność kumulacji ciepła i ochrony przed upałem w lecie.

Jak przygotować poddasze
Wizja posiadania własnego domu z poddaszem użytkowym jest niezwykle kusząca. Decydując się na adaptację strychu na poddasze użytkowe, musimy zdać sobie sprawę z tego, że ma on stanowić integralną część domu. Jest to szczególne istotne ponieważ przez dach najszybciej nagrzewa się dom (podczas uciążliwych upałów), jak również ucieka przez niego największa ilość ciepła. Aby więc zapewnić sobie komfort musimy zadbać o właściwą temperaturę oraz wilgotność pomieszczeń. Rozwiązanie, które w tym przypadku odgrywa kluczową rolę, ukryte jest jednak przed naszym wzrokiem. Firma Kronopol wychodząc naprzeciw naszym potrzebom proponuje zastosowanie płyty izolacyjnej Kronotherm FG. Stanowi ona uniwersalne rozwiązanie do izolowania dachu, stropu czy ścian. Od momentu jej zastosowania, zmiany pogody nie będą już w tak znacznym stopniu wpływały na panującą w pomieszczeniu temperaturę.

Czym jest płyta izolacyjna?
Nowoczesna, drewnopochodna płyta izolacyjna Kronotherm FG znajduje zastosowanie zarówno w ociepleniu, jak również w wygłuszaniu dachów, ścian i stropów. Włókna drzewne mają naturalną zdolność regulacji wilgotności pomieszczeń. Gdy jest zbyt wilgotno, płyty kumulują nadmiar wilgoci, aby w okresie suchym oddać ją z powrotem. Wartym podkreślenia jest fakt, że nawet wówczas płyta Kronotherm FG nie traci swoich właściwości izolacyjnych. Efektem tego jest ustabilizowanie dobowych wahań temperatury wewnątrz pomieszczeń, co zdecydowanie wpływa na poprawę komfortu cieplnego mieszkańców. Dlatego nawet w gorące słoneczne dni, w pomieszczeniach poddasza będzie panowała stabilna i przyjazna temperatura w dzień i w nocy.


Rozwiązanie firmy Kronopol pełni funkcję naturalnej klimatyzacji. Reguluje zarówno wilgotność jak i wahania temperatury wewnątrz pomieszczeń, korzystnie wpływając na zmniejszenie kosztów eksploatacji budynku. Płyty Kronotherm FG są doskonałym materiałem izolacyjnym dla nowoczesnego budownictwa, a ich wysokie parametry gwarantują satysfakcję i komfort użytkowania przez wiele lat - podkreśla Michał Sandecki Menedżer Produktu firmy Kronopol.


Należy pamiętać, że w konstrukcji stropu i dachu muszą być również poprowadzone instalacje sanitarne i elektryczne. Pomocna w tym celu może okazać się również inna propozycja firmy Kronopol, belka dwuteowa I - Beam. Jedną z najważniejszych jej cech jest możliwość wykonania otworów w środniku belki, przez które można poprowadzić stosowne instalacje, bez ryzyka naruszenia i osłabienia konstrukcji. Otwory takie powinny być oczywiście wykonane w odpowiednich miejscach oraz zgodnie z instrukcją montażu, zaleceniami producenta oraz zasadami sztuki budowlanej.

źródło: http://www.budowlany.pl

niedziela, 7 października 2007

Pokój pracy na poddaszu

Poddasze jest, z racji usytuowania, miejscem, do którego tylko w niewielkim stopniu dociera codzienny zgiełk zatłoczonej ulicy. To tutaj można nareszcie bez trudu wyciszyć się, skupić na pracy czy twórczej medytacji. Dlatego właśnie na poddaszach mieszczą się często pracownie stroniących od hałasu twórców, małe zaciszne biura, ustronne gabinety i pokoje służące do niezakłóconej, wytężonej pracy. Prawidłowo zaprojektowane i profesjonalnie doświetlone poddasze zapewnia bowiem swoim użytkownikom niezmiennie wysoki komfort, często zyskując sobie wśród nich status ulubionego wnętrza.


poniedziałek, 1 października 2007

Izolacja dachów skośnych-poddasze użytkowe

Adaptując poddasze do celów użytkowych musimy pamiętać o wykonaniu właściwej izolacji termicznej dachu. Niezależnie od rodzaju pokrycia dachowego, cała konstrukcja musi składać się z kilku warstw chroniących przed utratą ciepła zimą i nadmiernym nagrzewaniem latem. Innym celem jest również izolacja akustyczna pomieszczeń na poddaszu.

Izolacja poddasza jest skuteczna jeżeli spełnione są różne warunki doboru materiałów i ich parametrów - np. właściwa kolejność warstw, grubość wełny mineralnej, szczelne mocowanie paraizolacji i duża precyzja wykonania całego montażu.
Do ocieplana dachu najczęściej wybierana jest wełna mineralna i systemy suchej zabudowy wnętrz. Bez względu na rodzaj używanych materiałów zarówno konstrukcja dachu jak i ocieplenie muszą być chronione przed wilgocią. Stąd bardzo ważne jest umieszczenie w konstrukcji dachu odpowiednich folii zabezpieczających izolacje cieplną przed wilgocią.

docieplenie

Jeśli tego nie zrobimy, izolacja zawilgoci się i straci właściwości izolujące. Poza tym zawilgocona izolacja może spowodować zniszczenie płyt gipsowo-kartonowych.

Z wyliczeń ekspertów wynika, że łączna grubość izolacji cieplnej w połaciach dachowych nie powinna być mniejsza niż 18 cm. W praktyce przyjmuje się stosowanie 20 centymetrowej warstwy wełny mineralnej. Wysokość krokwi zazwyczaj nie jest wystarczająca, aby zmieściła się pomiędzy połacią dachową a płytą gipsowo-kartonową warstwa wełny o żądanej grubości. Dla zwiększenia tej przestrzeni używa się specjalnych wieszaków systemowych do podwieszania profili stalowych, do których mocowana jest płyta. Takie mocowanie suchej zabudowy to również konieczność z innego względu. Płyta gipsowo-kartonowa mocowana bezpośrednio do krokwi narażona jest na pęknięcia na łączeniach pod wpływem pracy dynamicznych elementów dachu podlegających wpływom uderzeń wiatru i zmian temperatury.
Po ułożeniu materiału izolacyjnego pomiędzy krokwiami, montujemy ruszt z systemowych profili stalowych i układamy drugą (zazwyczaj cieńszą) warstwę wełny mineralnej. Ocieplenie koniecznie zabezpieczamy folią paroizolacyjną o niskiej paroprzepuszczalności. Do rusztu przykręcamy płyty gipsowo-kartonowe. Właściwe użycie wełny mineralnej, dokładne i szczelne ułożenie paroizolacji to gwarancja długiego i bezproblemowego użytkowania poddasza.

Poddasze użytkowe
Ponieważ w przegrodach budowlanych (ścianach, stropach, połaciach dachowych) zjawiska cieplne i wilgotnościowe są ze sobą ściśle związane, powinniśmy rozpatrywać je łącznie. Grubość izolacji cieplnej należy obliczyć za każdym razem dla poszczególnych przegród (sufitu, połaci dachowej, stropu i ścianki oddzielającej przestrzeń nieprzełazową). Dopuszczalny współczynnik przenikania ciepła nie powinien przekraczać 0,3 W/m2K. Przy ociepleniu elementów poddasza należy uzyskać ciągłość izolacji dachu i ścian zewnętrznych. Warstwy przegrody, poczynając od strony wewnętrznej do zewnętrznej, powinny mieć malejący opór dyfuzyjny (każda kolejna warstwa przepuszcza coraz większą ilość pary wodnej). Wówczas para wodna, przenikając przez kolejne warstwy, odparowuje w takiej samej ilości, w jakiej napływa. Dzięki temu zapobiega się kondensacji pary, czyli skraplaniu jej w izolacji. Jeżeli opór zewnętrznej warstwy przegrody w stosunku do warstwy ocieplenia jest większy lub równy, wówczas konieczne jest zastosowanie szczeliny wentylacyjnej.

Przy projektowaniu poddasze, które ma być użytkowane w całości, izolację termiczną umieszcza się w połaci dachowej. Po zamontowaniu konstrukcji dachowej, składającej się - w zależności od typu konstrukcji - z takich elementów, jak: słupki, płatwie, kleszcze, jętki, miecze, do krokwi przybija się od góry deskowanie i natychmiast pokrywa się warstwą papy lub folią wstępnego krycia. Ma to zabezpieczyć konstrukcję, jeszcze przed wykonaniem właściwego pokrycia dachowego, przed zamakaniem spowodowanym opadami atmosferycznymi. Zawilgoceniom kondensacyjnym można zapobiegać, umożliwiając swobodne przenikanie i odpływ pary wodnej przez specjalną folię wiatroizolacyjną będącą w pełni paroprzepuszczalną membraną lub pustkę powietrzną. Jednocześnie nad pomieszczeniami wilgotnymi należy zastosować paroizolację, która ograniczy przenikanie (dyfuzję) pary wodnej przez warstwy przegrody. Pod pokryciami nieszczelnymi (sama dachówka, blacha fałdowa) należy umieszczać folię wiatroizolacyjną, która od strony zewnętrznej nie przepuszcza powietrza i wody, od wewnętrznej zaś jest w pełni paroprzepuszczalną membraną (powyżej 1100 g pary wodnej na 1 m2/24h). Zabezpiecza tym samym przed ewentualnymi przeciekami pokrycia i skraplaniem pary w warstwie izolacyjnej. Folię wiatroizolacyjną układa się bezpośrednio na ociepleniu i mocuje do górnej powierzchni krokwi przez przybicie kontrłaty, czyli listwy o grubości 2-2,5 cm. Umożliwia to prawidłową wentylację konstrukcji dachowej.
W przypadku pokrycia szczelnego (papa na deskowaniu lub folia wiatroizolacyjna wstępnego krycia) bezwzględnie wymagane jest wykonanie wentylacji więźby dachowej. Jest to szczelina (min. 2-4 cm) pod deskowaniem lub folią wstępnego krycia z otworami wlotu i wylotu powietrza, odpowiednio pod okapem i w kalenicy. Dodatkowo w połaci dachowej możemy zamontować kominki wentylacyjne. W gorące dni, gdy ruch powietrza jest niewielki (bardzo mała różnica ciśnień), pustka powietrzna może stanowić dodatkową izolację cieplną, zapewniając przyjemny chłód na poddaszu.

Pod pokryciem dachowym, nie wymagającym ciągłego podkładu deskowania (np. dachówka, blacha fałdowa), można zastosować folię wstępnego krycia zamiast desek i papy. Montuje się ją zszywkami bezpośrednio na krokwiach i następnie przytwierdza kontrłatami. Zastosowanie folii wstępnego krycia zmniejsza koszty materiałów i robocizny. Również konstrukcja dachu jest wtedy odciążona, możemy zastosować więc mniejsze przekroje elementów więźby dachowej. Folia ta chroni materiał termoizolacyjny przed wodą opadową przedostającą się pod pokrycie dachowe, nie zamykając drogi parze wydostającej się z ocieplenia. W obu przypadkach (deski i papa lub folia wstępnego krycia) między krokwiami układana jest izolacja z wełny o grubości 15-20 cm. Należy jedynie pamiętać, że przy ułożeniu deskowania z warstwą papy lub folii wstępnego krycia konieczna jest pustka powietrzna, natomiast przy zastosowaniu w pełni paroprzepuszczalnej membrany - wełna od góry może do niej przylegać.
W pomieszczeniach średnio wilgotnych (kuchnie, łazienki, natryski, WC) zawsze montuje się paroizolację z folii polietylenowej. Mocuje się ją do krokwi od dołu, zazwyczaj jednocześnie z listwami drewnianymi lub stalowymi, stanowiącymi ruszt podtrzymujący folię i wełnę mineralną. Listwy rusztu montuje się prostopadle lub równolegle (np. za pomocą wieszaków) do krokwi w rozstawie co 40 lub 60 cm. Paroizolacja musi być ułożona w sposób ciągły. Łączymy ją na zakładkę o szerokości ok. 5-8 cm. Jej szczelność uzyskamy przez naklejenie taśmy samoprzylepnej w połączeniach na zakład oraz w miejscu wprowadzenia rurek z przewodami instalacji elektrycznej do montowanych puszek. Folia polietylenowa powinna charakteryzować się dużym oporem dyfuzyjnym dla przenikania pary wodnej, np. folia o grubości 0,2 mm posiada przepuszczalność pary wodnej 1,5-2,5 g na 1 m2/24h. Paroizolację układa się zawsze jak najbliżej powierzchni wewnętrznej (przed izolacją termiczną) - pozwala to ograniczyć przenikanie pary wodnej do ocieplenia. Wraz z warstwą stanowiącą sufit zapobiega ona przedostawaniu się do pomieszczeń drobin wełny, drażniących drogi oddechowe. Od wewnątrz wykończenie stanowią płyty gipsowo-kartonowe, boazeria drewniana lub panele. Paroizolacji nie montujemy w pomieszczeniach suchych poddasza użytkowego (sypialnie, korytarze, itp.).

Przy konstrukcji więźby dachowej płatwiowo-kleszczowej lub jętkowej czasami wykorzystuje się na cele użytkowe tylko część przestrzeni poddasza. W tych przypadkach zachodzi konieczność wykonania ścian i niekiedy sufitu. Konstrukcję ścian wykonuje się w szkielecie drewnianym lub stalowym, wypełnia wełną mineralna i obudowuje płytami gipsowo-kartonowymi. Podobną konstrukcję tworzy się w poziomie kleszczy lub jętek. Wykorzystuje się je do zamocowania poszczególnych warstw stanowiących sufit. Dla zapewnienia ciągłości termoizolacji poddasza i ścian zewnętrznych, wełnę należy układać jako warstwę główną na skrajnych połaciach dachowych, poczynając od stropu (za murłatą), oraz na suficie poddasza, najczęściej w przestrzeni pomiędzy jętkami lub kleszczami. Jeżeli chcemy postawić ścianki oddzielające przestrzeń nieprzełazową, wówczas warstwę główną izolacji układa się pomiędzy jętkami w suficie poddasza, a następnie na obu skośnych połaciach dachowych, stropie i ściankach oddzielających przestrzeń nieprzełazową. Strop poddasza w części nieużytkowej musi być ocieplany warstwą izolacji termicznej o dobranej grubości, ułożoną bezpośrednio na nim.

Aby zminimalizować ucieczkę ciepła przez mostek termiczny na krokwi, fachowcy proponują poza warstwą główną dodatkowo ułożyć wełnę w przestrzeni rusztu pod mocowanie okładziny wewnętrznej.

Dwuwarstwowe ocieplenie z wełny pozwala na:

  • dowolne kształtowanie wynikającej z obliczeń łącznej grubości ocieplenia,
  • ograniczenie ilości mostków termicznych,
  • zwiększenie izolacyjności akustycznej,
  • dodatkowe zabezpieczenie przeciwpożarowe głównych elementów nośnych dachu (krokwi, jętek).


Błędy przy dociepleniu
Najważniejsze błędy przy wykonywaniu ocieplenia dachu skośnego wełną mineralną to przede wszystkim montaż za krótko przyciętych lub zbyt długich odcinków wełny. Błędem jest również stosowanie wełen z rolki o stałej szerokości do układania wzdłuż krokwi, przy ich niejednakowym rozstawie. Niedokładne przyleganie sąsiednich odcinków wełny mineralnej znacznie obniżają zdolność materiału izolacyjnego do tworzenia bariery ogniowej i akustycznej. Inne błędy, których trzeba unikać to brak wystarczającej szczeliny izolacyjnej, za mały przekrój wlotu i wylotu powietrza w systemie wentylacji (dotyczy zwłaszcza połaci wielospadowych, dachów o małym pochyleniu). Zastosowanie nieodpowiedniej folii paroprzepuszczalnej.

Inny problem to montowanie płyt (mat) zawilgoconych, przez co okładziny narażone są na działanie nadmiernej wilgoci. Chodzi o to aby nie "zamknąć" w płycie cząsteczek pary wodnej oraz nie obniżyć parametrów izolacyjności termicznej układu. Często wykonawcy mylą strony folii, tzn. paroizolacyjną od strony zimnej a paroprzepuszczalną od strony ciepłej. Złe zamontowanie folii grozi szybkim zniszczeniem konstrukcji drewnianej dachu skośnego oraz rozwojem procesów gnilnych i znacznym obniżeniem właściwości izolacyjnych. Wilgoć zatrzymana w izolacji cieplnej nie ma wtedy możliwości odparowania i atakuje części drewniane konstrukcji. Nieprawidłowe magazynowanie (na otwartym powietrzu) przygotowanych do ocieplenia paczek z wełną

źródło: http://www.jokaltd.com.pl

wtorek, 25 września 2007

Etapy zabudowy poddasza

  1. W miarę możliwości wytyczamy położenie zabudowy (np. ściana, podłoga).
  2. Do krokwi mocujemy wieszaki w odstępach co 50 cm (do boku krokwi wieszak do konstrukcji drewnianej lub do spodu uchwyt bezpośredni GL). System ten pozwala nam na zwiększenie grubości ocieplenia o 14 cm.
  3. Do wieszaków montujemy „na zatrzask” profile C Rigistil.
  4. Układamy warstwę izolacji cieplnej między krokwiami i ewentualnie docieplenie krokwi drugą warstwą na profilach, do wysokości główek wieszaków.
  5. Do profili przyklejamy folię poroizolacyjną za pomocą taśmy dwustronnie klejącej pamiętając o zakładzie co najmniej 20 cm.
  6. Konstrukcję metalową pokrywamy płytami g-k Rigimetr mocowanymi za pomocą wkrętów TN, rozmieszczonych co 15 cm.
  7. Szpachlujemy spoiny z zastosowaniem taśmy spoinowej i systemowych mas szpachlowych Rigips:
    - „Vario” (bardzo mocna; minimalny skurcz),
    - „Super” (mocna i łatwa w użyciu),
    - „Standard” (łatwa w użyciu, w przystępnej cenie). Po zaszpachlowaniu spoin powierzchnię możemy wykończyć w dowolny sposób, np. malujemy ją lub tapetujemy.

czwartek, 20 września 2007

Jak ocieplić poddasze użytkowe?


Układanie izolacji z wełny między krokwiami (fot. Rockwool)
Jeden ze sposobów wykonania pustki wentylacyjnej – rozpięty miedzy krokwiami drut

Najpopularniejszym materiałem do ocieplenia dachu jest wełna szklana grubości nie mniejszej niż 15 cm – czasem warto ją zwiększyć nawet do 20 cm. Jeśli wysokość krokwi jest mniejsza od grubości izolacji, od spodu krokwi przybija się listwy o grubości 4-5 cm – tzw. nadbitki. W dachu z folią o wysokiej paroprzepuszczalności warstwa izolacji cieplnej może się z nią bezpośrednio stykać. Natomiast między folią o niskiej paroprzepuszczalności należy pozostawić ok. 3 cm szczelinę wentylacyjną między folią a wełną. Wełnę szklaną kupuje się w rolkach szerokości 120 cm i najczęściej przycina na wymiar odpowiadający rozstawowi krokwi. Izolację tnie się ostrym nożem wzdłuż listwy – szerokość przyciętego pasa powinna być o 2-3 cm większa niż rozstaw krokwi. Ułatwia to dokładne wypełnienie przestrzeni między krokwiami ociepleniem (dzięki sprężystości wełny), ale w praktyce, gdy rozstaw jest duży, trzeba rozciągnąć sznurek podtrzymujący warstwę izolacji. Doskonale nadaje się do tego sznurek do maszyn rolniczych, który – układając zygzakiem – mocuje się zszywaczem tapicerskim do spodu krokwi. Trzeba uważać, by izolacja cieplna nie wypychała folii paroprzepuszczalnej. Wybrzuszona folia może bowiem dotknąć do pokrycia dachowego i pod wpływem wysokiej temperatury ulec uszkodzeniu, zwłaszcza na dachach krytych blachą. Następną warstwą układaną na zamocowanym ociepleniu jest folia paroszczelna zapobiegająca zawilgoceniu wełny. Trzeba układać ją bardzo starannie, z zakładem co najmniej 10-cm, który warto dodatkowo skleić taśmą samoprzylepną. Folię mocuje się do krokwi zszywkami, a wszelkie ewentualne pęknięcia, dziury trzeba zakleić drugą warstwą folii.

Często nie cała powierzchnia dachu wymaga ocieplenia. Na poddaszu ze stromym dachem z reguły na najwyższej części mocuje się podsufitkę opierając ją na jętce lub dodatkowej konstrukcji nośnej. Wtedy, w identyczny sposób, ocieplenie układamy na tej podsufitce i łączymy je z ociepleniem na skośnej części sufitu.


źródło: http://www.budujemydom.pl

środa, 19 września 2007

Mieszkanie na poddaszu

ImageW ostatnim czasie możemy zaobserwować rosnący trend związany z użytkowym zagospodarowaniem przestrzeni poddasza. Coraz mniej osób decyduje się na budowę domu z nieogrzewanym strychem przeznaczonym jedynie do przechowywania rozmaitych sprzętów. Jednak aby spełniał on swoją rolę, musimy pamiętać przede wszystkim o właściwej izolacji termicznej dachu.

Zanim zdecydujemy się na ocieplenie dachu lub remont poddasza, powinniśmy wcześniej zapoznać się z dostępnymi na rynku ofertami. Najczęściej stosowanym materiałem do izolacji stropów lub dachów była do tej pory wełna mineralna lub szklana, które nie radziły sobie jednak z ochroną przed upałami w lecie. Alternatywą w tej sytuacji jest izolacja z wełny drzewnej Kronotherm. Cechuje ją niespotykana w innych materiałach izolacyjnych zdolność kumulacji ciepła i ochrony przed upałem w lecie.

Jak przygotować poddasze

Wizja posiadania własnego domu z poddaszem użytkowym jest niezwykle kusząca. Decydując się na adaptację strychu na poddasze użytkowe, musimy zdać sobie sprawę z tego, że ma on stanowić integralną część domu. Jest to szczególne istotne ponieważ przez dach najszybciej nagrzewa się dom (podczas uciążliwych upałów), jak również ucieka przez niego największa ilość ciepła. Aby więc zapewnić sobie komfort musimy zadbać o właściwą temperaturę oraz wilgotność pomieszczeń. Rozwiązanie, które w tym przypadku odgrywa kluczową rolę, ukryte jest jednak przed naszym wzrokiem. Firma Kronopol wychodząc naprzeciw naszym potrzebom proponuje zastosowanie płyty izolacyjnej Kronotherm FG. Stanowi ona uniwersalne rozwiązanie do izolowania dachu, stropu czy ścian. Od momentu jej zastosowania, zmiany pogody nie będą już w tak znacznym stopniu wpływały na panującą w pomieszczeniu temperaturę.

Czym jest płyta izolacyjna?

Nowoczesna, drewnopochodna płyta izolacyjna Kronotherm FG znajduje zastosowanie zarówno w ociepleniu, jak również w wygłuszaniu dachów, ścian i stropów. Włókna drzewne mają naturalną zdolność regulacji wilgotności pomieszczeń. Gdy jest zbyt wilgotno, płyty kumulują nadmiar wilgoci, aby w okresie suchym oddać ją z powrotem. Wartym podkreślenia jest fakt, że nawet wówczas płyta Kronotherm FG nie traci swoich właściwości izolacyjnych. Efektem tego jest ustabilizowanie dobowych wahań temperatury wewnątrz pomieszczeń, co zdecydowanie wpływa na poprawę komfortu cieplnego mieszkańców. Dlatego nawet w gorące słoneczne dni, w pomieszczeniach poddasza będzie panowała stabilna i przyjazna temperatura w dzień i w nocy.

Rozwiązanie firmy Kronopol pełni funkcję naturalnej klimatyzacji. Reguluje zarówno wilgotność jak i wahania temperatury wewnątrz pomieszczeń, korzystnie wpływając na zmniejszenie kosztów eksploatacji budynku. Płyty Kronotherm FG są doskonałym materiałem izolacyjnym dla nowoczesnego budownictwa, a ich wysokie parametry gwarantują satysfakcję i komfort użytkowania przez wiele lat – podkreśla Michał Sandecki Menedżer Produktu firmy Kronopol.

Należy pamiętać, że w konstrukcji stropu i dachu muszą być również poprowadzone instalacje sanitarne i elektryczne. Pomocna w tym celu może okazać się również inna propozycja firmy Kronopol, belka dwuteowa I – Beam. Jedną z najważniejszych jej cech jest możliwość wykonania otworów w środniku belki, przez które można poprowadzić stosowne instalacje, bez ryzyka naruszenia i osłabienia konstrukcji. Otwory takie powinny być oczywiście wykonane w odpowiednich miejscach oraz zgodnie z instrukcją montażu, zaleceniami producenta oraz zasadami sztuki budowlanej.

Źródło: Kronopol

poniedziałek, 17 września 2007

Urządzamy poddasze

Układ poddasza, w zależności od kształtu dachu i ułożenia ścian kolankowych - bądź ich brak - stwarza przeróżne możliwości adaptacji i wykończenia. Cel i założenie dostosowania powierzchni strychu jest zawsze taki sam - mieszkać ładnie i wygodnie.

Wśród całego szeregu działań budowlanych, które trzeba wykonać, nie należy zapominać o żadnej z kwestii, która będzie dotyczyła prawidłowego ocieplenia i izolacji ścian, wentylacji zaadaptowanych pomieszczeń, ogrzewania, instalacji elektrycznej, wodociągowej i kanalizacyjnej. Ostatni etap adaptacji poddasza należy zdecydowanie do przyjemniejszych, ponieważ dotyczy urządzania poddasza. Jednak wszystkie prace do wykonania są ze sobą ściśle powiązane - te wstępne i te ostatnie. Chociażby zaplanowanie łazienki na poddaszu od samego początku wymaga długoplanowego projektu, bo od wstępnych planów instalacji wodociągowej zależy gdzie postawimy wannę, lub inaczej - czy zmieści się kabina prysznicowa - jak wiemy pod skosami to nie jest takie oczywiste. Tak, więc wszystkie działania powinny być zaplanowane drobiazgowo, po ty by uniknąć przykrych niespodzianek w kolejnych etapach wykańczania poddasza.

Najtrudniejsze są zawsze początki
Jeśli przystępujemy do adaptacji poddasza gdzie jest doprowadzona instalacja grzewcza, wodno-kanalizacyjna, elektryczna i pozostałe - wystarczy jedynie wezwać fachowców, którzy sprawdzą bezawaryjny stan tych instalacji na daną chwilę, by można było przystąpić do dalszych prac. Taka komfortowa sytuacja zdarza się przy adaptacji poddasza nowowybudowanego. Sytuacja się komplikuje, kiedy adaptacja strychu na cele mieszkalne wymaga pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania pomieszczeń. Jeśli w ramach adaptacji będzie konieczna przeróbka instalacji gazowej i każdej kolejnej, konieczne jest uzyskanie pozwolenia na budowę. Jeśli budynek znajduje się na terenie objętym ochroną konserwatorską albo jest wpisany do rejestru zabytków, uzyskane pozwolenie na budowę wymaga uzgodnienia z wojewódzkim konserwatorem zabytków.

Wykończenie ścian
Elementem kończącym etap budowy i dającym sygnał, że czas urządzania poddasza zbliża się nieuchronnie - zapewne ku naszej radości - jest kładzenie tynków i gładzi gipsowych, lub stawianie ścian z płyt g-k, które dobieramy w zależności od potrzeb. Już w tej chwili nasze decyzje będą miały wpływ na urządzanie poddasza. Więc przeanalizujmy dokładniej możliwości wykończenia ścian. Tynki zwykłe umożliwiają zaprojektowanie wystroju ścian na wiele sposobów, w przeciwieństwie do gładzi gipsowych, które kładzie się po to by uzyskać idealnie równe płaszczyzny ścian i je pomalować.
Nieco bardziej rozbudowane jest zagadnienie wykończenia ścian płytami g - k, a ich wybór wymaga od nas większego zaangażowania. Inna płyta nadaje się do wyłożenia ścian pod płytki ceramiczne, gdzie wymagana jest jej większa wytrzymałość (pogrubiona g - k), a inna do pokrycia farbą lub tapetą (standardowa g - k, szara z niebieskim nadrukiem). Pomieszczenia na poddaszu, o podwyższonej wilgotności (jak kuchnie, czy łazienki) wymagają ścian z płyty wodoodpornej (zielona z niebieskim nadrukiem), o właściwościach opóźniających wchłanianie wody. Uwaga! Płyty gipsowo-kartonowe nie mogą być stosowane w pomieszczeniach, w których wilgotność powietrza przekracza 85% na przykład w kabinach natryskowych, przy wannie. Stałe działanie wilgoci obniża ich wytrzymałość.
Płyty ogniochronne - (szare z nadrukiem czerwonym) lub impregnowane (zielone z nadrukiem czerwonym) stosuje się jako zabezpieczenie przeciwpożarowe ścian i sufitów (zawartość włókien szklanych opóźnia zniszczenie). Płyta g - k kompakt jest wodoodporna i posiada zwiększoną odporność na działanie ognia. Łączą w sobie cechy płyty wodoodpornej i ogniochronnej. W gamie płyt dostępne są również płyty renowacyjne - przeznaczone do prac remontowych na ściany drewniane, ceglane, betonowe i otynkowane. Giętkie płyty renowacyjne nadają się do budowy ścianek o kształcie łuku.

Przy wykorzystaniu właściwości plastycznych skosy na poddaszu możemy wykończyć w planowany sposób. Zastosowanie tego rodzaju materiału jest wygodne ze względu na ilość wielowymiarowych płaszczyzn występujących na poddaszu i właściwości płyt, które można ciąć w niemal wszystkie, dowolne kształty. Ściany nierówne na poddaszu nie muszą być wygładzone, jeśli planujemy wykończyć je tynkiem strukturalnym i pomalować. Bardzo prosty do położenia jest tynk w postaci masy gipsowej. Nakładamy go na suchą i czystą ścianę dowolną packą, zakończoną prostą krawędzią, lub zębatą, - co umożliwia uzyskanie ciekawej faktury ściany. Nic nie stoi również na przeszkodzie abyśmy tynk na ścianie ukształtowali w każdy inny dowolny sposób, chociażby przy użyciu dłoni, gąbki, szmatki, itp. Niezwykle dekoracyjnymi ścianami, kształtującymi klimat wnętrza są ściany wykonane z luksferów, które dzisiaj dostępne są w wielu kolorach i wzorach.

Tak, więc na ścianach możemy mieć farbę, tynki, tapetę, płytki ceramiczne, stiuki, kamienie, marmury, praktycznie wszystko, co do wyłożenia ścian się nadaje.

Wykończenie podłóg
Kolejny etap urządzania pomieszczeń na poddaszu wskazuje na podłogi. W pomieszczeniach na poddaszu podłogi wykańczamy dokładnie tak jak w innych pomieszczeniach położonych na pozostałych poziomach mieszkania.Wykładamy je przeróżnymi materiałami, kierując się względami głównie praktycznymi i estetycznymi. O doborze materiału na podłogę decyduje funkcja użytkowa pomieszczenia i indywidualne upodobania. By wybór materiału na podłogę okazał się trafny odpowiedzmy sobie na pytania - Jaki kolor powinna mieć podłoga do konkretnego pomieszczenia? Która z "podłóg" będzie najtrwalsza, praktycz-na w użytkowaniu, a która szybko się nie zniszczy i będzie wymagała wymiany lub naprawy, czego zapewne nie chcielibyśmy doświadczyć. Zbierzmy, zatem jak najwięcej informacji o zaletach i wadach materiałów używanych do "układania" podłóg - one pomogą nam rozwiać wątpliwości i obawy. Obecnie możemy wybierać podłogi: z litych desek, parkiety, mozaiki, parkiet przemysłowy, panele drewniane lub laminowane. Odmienną grupę tworzą podłogi kamienne - twarde: z trawertynu, z granitu, z łupka, marmuru, itd., oraz te układane z gresu i terakoty. Na podłogi chętnie wybieramy wykładziny miękkie: strzyżone i pętelkowe. Nowością są panele, płytki i wykładziny elastyczne z PVC.

Okno na poddaszu
To zagadnienie dotyczy kwestii zarówno dekoracyjnych jak i funkcjonalnych. Rola, jaką pełnią okna na poddaszu jest wieloraka i szczególna. Pierwsze zadanie dotyczy względów estetycznych - wykończenia poddasza i jego oświetlenia. Zadanie kolejne to wentylacja pomieszczeń na poddaszu, w której niewątpliwy udział mają odpowiednio dobrane okna. W zależności od powierzchni połaci okna mogą być montowane pojedynczo, ale i w całych rozbudowanych systemach. Posiadają one szereg usprawnień, które gwarantują wygodę użytkowania. To ważne, bo dobrze oświetlone poddasze z odpowiednim układem okien to więcej naturalnego światła i dobra wentylacja. Wykorzystanie tej drugiej zalety okna umożliwiają jego dodatkowe akcesoria, w jakie może być ono wyposażone. Warto zainwestować w takie okna, które mają w klapę wentylacyjną lub nawiewnik. Dodatkowo do okien połaciowych nie brakuje praktycznych akcesoriów dekoracyjnych w postaci rolet, żaluzji, markiz, które można dobrać tak by zatrzymywały gorące promienie słońca i zapewniały wnętrzu pożądany chłód w upalne dni. Uwaga! Rozmieszczenie okien połaciowych wymaga dobrego rozplanowania (usytuowania na odpowiedniej wysokości, szerokości połaci dachu), by korzystanie z nich nie było uciążliwe.

Planujemy kolory
Ilość naturalnego światła, dostępnego na poddaszu w znacznym stopniu narzuca możliwości kolorystycznego planowania wnętrza. Zasada doboru koloru jest prosta. Pomieszczenia dobrze oświetlone mogą mieć kolory bardziej intensywne. Ciemniejsze wymagają pastelowego koloru ścian, by optycznie nie zmniejszały pomieszczeń. W przypadku ścian na poddaszu ten sam kolor będzie inaczej wyglądał na różnych płaszczyznach, które mają różny kąt nachylenia i są położone pod różnym kątem padania światła. Decyzja o wyborze kolorów na ściany jest o tyle ważna, że nadaje kierunek planowania linii kolorystycznej wnętrza. Od niej, bowiem będzie zależał wybór wyposażenia: od mebli do najmniejszych dodatków. By nasze decyzje zadowoliły nas samych, korzystajmy z gotowych zestawów kolorystycznych - nie zgubimy się w wielu dostępnych kolorach farb i unikniemy nieharmonijnego doboru barw. Chyba, że nasze założenie jest inne.

Wyposażenie wnętrz
To już ostatni etap urządzania mieszkania, ale wymaga czasochłonnych poszukiwań mebli, światła i dodatków, które we wnętrzu są najważniejsze. To z nich korzystamy każdego dnia i w ich otoczeniu przebywamy. Dlatego też ponownie naszym drogowskazem w poszukiwaniach jest funkcjonalność wszystkich wybranych dodatków.

Meble należy dopasować do wymiarów pomieszczeń by ich nie "zagracić". W przypadku poddasza jest to nieco trudniejsze zadanie, bo pomieszczenia tu usytuowane mają wiele skosów, eliminujących w pewnym stopniu wstawienie gotowych mebli. Dlatego zdecydowanie bardziej praktyczne jest zamówienie mebli pod wymiar. Dobrze wkomponują się we wszystkie skosy i pozwolą wykorzystać każdy najmniejszy zakamarek, który niewątpliwie znajdzie swoje zastosowanie. Wyposażenie do pomieszczeń wybierajmy tak by nie tworzyć dysonansu kolorów i materiałów, przynajmniej w obrębie jednego wnętrza. Unikniemy wówczas chaosu kolorystycznego i przedmiotowego.

W ferworze wielu obowiązków przy urządzaniu mieszkania zaplanujmy praktyczne światło główne w pomieszczeniach oraz punktowe (dodatkowe - lampki, kinkiety), co w przypadku poddasza jest o tyle ważne, że znajdujące się tu pomieszczenia mają wiele zacienionych miejsc, które warto dodatkowo oświetlić.

Kierując się rozsądkiem, względami praktycznymi i poczuciem estetyki zapewne uda się nam stworzyć wnętrze własne i jedyne w swoim rodzaju.

autor: Joanna Bogumił
zdjęcia: Forbo Flooring, Barlinek S.A., Jasno Shutters, Velux, Fox Sp. Zo.o.
źródło: http://www.e-mieszkanie.pl/poddasze,1801.htm

niedziela, 16 września 2007

Poddasze - zabudowa

Poddasze to gotowa, bo już zbudowana, kubatura. Wystarczy ją ocieplić i wykończyć, by zyskać sporą dodatkową powierzchnię do mieszkania.

Dach o konstrukcji drewnianej, a takich w Polsce mamy większość, najłatwiej obudować od wewnątrz płytami gipsowo-kartonowymi. Na poddasza zaleca się stosować ich odmianę ogniochronną (GKF lub GKFI). W połączeniu z warstwą materiału izolacyjnego zapewnią wymaganą izolacyjność cieplną i dźwiękową oraz ochronę przeciwpożarową poddasza.

Kolejność prac

Kolejność montażu konstrukcji nośnych poszczególnych płaszczyzn zabudowy - skośnej, sufitu i ścianki kolankowej - jest w zasadzie dowolna. Jednak ze względu na wymagania co do izolacyjności akustycznej przegród między pomieszczeniami najlepszym rozwiązaniem jest wybudowanie najpierw ścian działowych z płyt gipsowo-kartonowych tak, aby ich górne zamocowanie zostało osadzone jak najgłębiej w późniejszej zabudowie poddasza (na skosach oraz na suficie), a ich konstrukcja była solidnie zamocowana do konstrukcji dachu.

Następnie można przystąpić do zabudowy płaszczyzny wiązarów dachowych (krokwi, jętek), której wyznaczenie będzie znacznie łatwiejsze na mniejszych powierzchniach konstrukcji dachu, podzielonych uprzednio ścianami działowymi.

Ocieplenie dachu

Budując ściany zewnętrzne, staramy się, aby ich współczynnik przenikania ciepła U nie był większy niż 0,3 W/(m2K). Z poddaszem powinno być podobnie - należy zadbać o to, by było jak najlepiej chronione przed stratami ciepła. W tym celu dach zazwyczaj ociepla się przynajmniej 20-centymetrową warstwą izolacji. Ocieplenie najlepiej układać krzyżowo w dwóch warstwach: między krokwiami i, jeśli to możliwe, pod krokwiami. Bez drugiej, dodatkowej warstwy ocieplenia pod płaszczyznami wyznaczanymi przez spód krokwi i jętek, tworzą się wzdłuż nich mostki termiczne, co objawia się widocznymi w miejscach wiązarów ciemnymi smugami. Na takiej niedostatecznie zaizolowanej, a więc często chłodnej powierzchni przegrody budowlanej następuje bowiem znaczny wzrost wilgotności, a to prowadzi do intensywniejszego osadzania się na niej kurzu.

Warto pamiętać, że grubość warstwy ocieplenia może się równać wysokości krokwi tylko wtedy, jeśli do wstępnego krycia dachu użyto folii o wysokiej paroprzepuszczalności. Jeżeli zastosowano folię niskoparoprzepuszczalną lub na dachu zastosowano szczelne pokrycie (np. papę wierzchniego krycia lub dachówkę bitumiczną), między poszyciem dachu a górną płaszczyzną warstwy izolacji termicznej należy zostawić szczelinę wentylacyjną. Jej grubość powinna wynosić od 2,5 do 8 cm - tym więcej, im dłuższa jest połać dachowa, im mniejsze jest jej nachylenie i im więcej jest załamań na długości połaci.

Uwaga! Pozostawienie między płytami izolacyjnymi przerw, czyli mostków termicznych, może doprowadzić do zawilgocenia płyt gipsowo-kartonowych podczas mrozów - mimo że paroizolacja jest właściwie ułożona i szczelna.

Montaż rusztu

Aby zabudować poddasze płytami gipsowo-kartonowymi, trzeba do elementów drewnianej konstrukcji dachu (np. do krokwi, jętek i kleszczy) zamocować ruszt metalowy lub ruszt z łat drewnianych. We wszystkich miejscach ruszt powinien wyznaczać jedną równą płaszczyznę, a więc położenie każdego jego elementu musi być dokładnie sprawdzone. Dopiero do takich wypoziomowanych elementów mocuje się płyty.

Rozstaw profili, czyli odległości między nimi, dostosowuje się do grubości i planowanego układu płyt oraz ewentualnie - do wymaganej ognioodporności obudowy. Skrajne profile, od których zaczyna się montaż, mogą być oddalone od brzegu płaszczyzny nie więcej niż o 10-15 cm. Odległość między skrajnymi profilami dzieli się na tyle odcinków, aby zachowane były zalecane przez producenta rozstawy profili:

- max. 50 cm, jeśli płyty gipsowo-kartonowe zostały ułożone poprzecznie do elementów konstrukcji zabudowy (krawędzie podłużne płyty są do nich prostopadłe),

- max. 40 cm, jeśli płyty mocowane są podłużnie.

Oczywiście w niektórych miejscach trzeba profile przesunąć, ale nie należy nigdy przekraczać ich maksymalnego rozstawu.

  • Łaty drewniane mocowane na wkręty. Stosuje się je w domach wnoszonych metodą gospodarczą. Nie jest to godny polecenia sposób zabudowy, bo łaty są zazwyczaj z drewna kiepskiej jakości, stanowią je często przypadkowe resztki, ani niewysuszone, ani niezaimpregnowane. Mokre drewno wysycha po zamocowaniu i zaszpachlowaniu połączeń między płytami, przez co powoduje pęknięcia tych połączeń i deformacje powierzchni zabudowy.

    Takich wad nie musi mieć ruszt z drewna dobrze wysuszonego i zaimpregnowanego ciśnieniowo, zwłaszcza gdy będzie zamocowany do dobrze wykonanej więźby, w której spody krokwi leżą w jednej płaszczyźnie.

    Nad rusztem drewnianym można ułożyć wyłącznie taką grubą warstwę wełny, jaka jest wysokość krokwi, czyli zwykle tylko 16 cm, a czasem nawet 14 cm. Aby tej małej grubości izolacji nie trzeba było jeszcze zmniejszać szczeliną wentylacyjną, do wstępnego krycia dachu trzeba zastosować folię wysokoparoprzepuszczalną. Grubość ocieplenia można zwiększyć, układając warstwę wełny między łatami rusztu drewnianego, których wysokość wynosi 3-5 cm.

  • Profile kapeluszowe mocowane na wkręty. Rozwiązanie podobne do poprzedniego, z tym że zamiast łat drewnianych stosuje się specjalne profile, zwane kapeluszowymi (o wysokości 1,5 cm).

    Jeżeli spód więźby dachowej nie tworzy idealnej płaszczyzny, wówczas pod profile trzeba stosować podkładki.

  • Profile sufitowe na wieszakach bezpośrednich lub "klick-fix". Wieszaki profili mocuje się do spodu elementów więźby, a więc podobnie jak w dwóch poprzednich rozwiązaniach ich położenie trzeba korygować podkładkami, gdy więźba dachowa jest nierówna. Wysokość profili, które umieszcza się na wieszakach, wynosi niespełna 3 cm - czyli o tyle można ewentualnie zwiększyć grubość ocieplenia.

  • Wieszaki bezpośrednie, wsunięte w profile, trzeba mocować jak całość. Montaż można usprawnić, stosując specjalne uchwyty "klick-fix", które mocuje się do elementów więźby i dopiero później zatrzaskuje się na nich profile.

  • Profile sufitowe na wieszakach kotwowych. Ten sposób mocowania ułatwia regulację powierzchni zabudowy: wieszak, który ma długość 15 cm, mocuje się dwoma-trzema wkrętami do boku krokwi czy jętek, więc można go umieszczać na różnej wysokości, korygując tym samym ewentualne nierówności konstrukcji więźby dachowej.

    Dzięki tak długim wieszakom można ułożyć 10-centymetrową warstwę dodatkowej izolacji. Dlatego ten sposób zabudowy poleca się do dachów, w których ze względu na typ pokrycia dachu potrzebna jest szczelina wentylacyjna. Niestety, ten rodzaj rusztu ma też wady: podczas montażu wieszaków między krokwiami nie może znajdować się ocieplenie. Z kolei kiedy są już zamocowane, układanie pierwszej warstwy ocieplenia jest trudne - w tej operacji zwykle przeszkadza zamocowany na stałe ruszt.

  • Profile sufitowe na uchwytach bezpośrednich typu ES. Ten sposób mocowania rusztu umożliwia ułożenie dodatkowej warstwy ocieplenia (uchwyty ES mogą mieć różną długość ramion: 65, 75 lub 125 mm), a także pozwala w łatwy sposób zniwelować nierówności więźby dachowej. Uchwyty mocuje się bowiem do spodu więźby, a następnie - specjalnymi wkrętami typu "pchełka", po dwa z każdej strony - na odpowiedniej wysokości mocuje profile. Pewnym ułatwieniem jest to, że dodatkową warstwę ocieplenia wystarczy nadziać na uchwyty, a następnie można zamocować profile i dopiero później odgiąć wystające poza czoło profili końce uchwytów.

    Tak mocowane profile to dobry ruszt do obudowywania płaszczyzn poziomych (np. spodu jętek) lub pionowych (np. ścianki kolankowej). Niestety, często nie sprawdza się na płaszczyznach skośnych, z których taka obudowa często się zsuwa, wskutek czego pękają jej połączenia z zabudową poziomą i pionową. Przyczyną tego zjawiska jest stosunkowo niewielka sztywność uchwytów ES w płaszczyźnie równoległej do płaszczyzny skośnych fragmentów dachu.

  • Profile sufitowe na uchwytach elastycznych. Rozwiązanie podobne do poprzedniego, ale nadaje się do zabudowy dowolnie skośnych płaszczyzn. Ramiona uchwytów są krótsze - mogą mieć 30, 45, 60 lub 90 mm, ale odznaczają się, w porównaniu z profilami ES, znacznie większą sztywnością.

  • Specjalne profile i wieszaki "Rigistil". Mimo iż są to profile niższe i węższe, ich sztywność jest identyczna jak profili sufitowych. Stosuje się je razem z dopasowanymi do nich wieszakami, dostępnymi w dwóch długościach - 80 i 170 mm, dzięki czemu można zamocować aż do 15 cm dodatkowej warstwy ocieplenia. Rozwiązanie to jest podobne do rusztu z profili sufitowych na wieszakach kotwowych, z tym że w tamtym rozwiązaniu wieszaki wsuwa się w profile przed ich montażem (profili po zamocowaniu wieszaków nie można zdjąć), w tym zaś profile można wielokrotnie nakładać i zdejmować z wieszaków, co wyraźnie ułatwia montaż rusztu i układanie kolejnych warstw ocieplenia.

    Układanie paroizolacji

    Paroizolację układa się zawsze po wewnętrznej stronie ocieplenia. Najlepiej, jeśli można ją przykleić do profili taśmą dwustronnie klejącą, która nie powoduje dziurawienia folii i zmniejsza niebezpieczeństwo rozdarcia się jej podczas montażu płyt gipsowo-kartonowych.

    W pomieszczeniach wilgotnych, takich jak łazienki czy kuchnie, połączenia między pasami paroizolacji - ułożonymi z 20-centymetrowym zakładem - trzeba dokładnie uszczelnić. Stosuje się do tego albo specjalną taśmę (oferowaną w tym celu przez producentów folii), albo specjalny klej paroszczelny. Folię należy również wywinąć na wszystkie murowane ściany poddasza i w tym miejscu także uszczelnić.



    źródło: http://dom.gazeta.pl/
  • wtorek, 11 września 2007

    Jak wygodnie mieszkać na poddaszu

    Pod skosami dachu, gdzie kiedyś byłby po prostu strych, prawie wszyscy urządzają teraz sypialnie, łazienki, garderoby, gabinety, a nawet pokoje rodzinne czy telewizyjne. Nie zważając na ograniczenia stwarzane przez pochyłe połacie.

    Parterowe domy z użytkowymi poddaszami od lat cieszą się niesłabnącą popularnością. Wypełniają katalogi gotowych projektów, powstają jak Polska długa i szeroka - na obrzeżach wielkich aglomeracji, w miasteczkach, na wsiach, a nawet w absolutnej głuszy.

    Największe powodzenie mają u właścicieli niewielkich działek, tradycjonalistów, osób przekonanych o zaletach mieszkania na dwóch (lub więcej) poziomach. Z prawie 90% inwestorów nakrywających budynki skośnymi dachami ponad połowa wybiera takie rozwiązanie. Mniej lub bardziej udane realizacje albo wprost czerpią z historycznych wzorów, albo próbują w zachowawczą formę tchnąć ducha współczesności.

    Ten znany i lubiany typ zabudowy ma swoje zalety, ale też wiele ograniczeń. Czy możliwości, jakie stwarza przestrzeń poddasza, górują nad tymi ograniczeniami? Czy zalet jest dość, by dom z użytkowym poddaszem przedkładać nad parterowy i piętrowy?

    Ile miejsca będzie na poddaszu

    Zależy to od kształtu dachu, który wpłynie nie tylko na wygląd, ale i na koszt domu.

  • Najmniej - pod dachem czterospadowym. Pod takim dachem powierzchnia zostanie z każdej strony ograniczona skosami połaci. Metraż poddasza będzie więc znacznie mniejszy od powierzchni parteru. Może nie pomieścić sypialni dla wszystkich domowników. W grę wchodzi: przeniesienie części pokojów sypialnych na parter, poszerzenie poddasza użytkowego o przestrzeń nad zintegrowanym z domem garażem bądź ulokowanie na górze tylko pracowni lub pomieszczenia rekreacyjnego.

  • Więcej miejsca - pod dachem dwuspadowym. Na jakość tej powierzchni wpływać będą: szerokość budynku, rodzaj konstrukcji dachowej oraz kąt nachylenia połaci, a także wysokość ścianki kolankowej. Metraż poddasza nie musi się więc radykalnie różnić od tego na parterze.

    Uwaga! Im wyżej uniesiemy dach, tym łatwiej będzie niemal bez strat powierzchni aranżować wnętrza, choć... coraz trudniej wtedy o ładne proporcje bryły domu. Zwróćmy zatem uwagę na znaczenie wyboru wysokości ścianek kolankowych:

    - niskie - do 70 cm wysokości - zapewniają dobre proporcje dachu, a więc nie psują bryły budynku: nad ścianami parteru dominować będzie tradycyjna, ciężka czapa dachu. Pod względem funkcjonalnym rozwiązanie to może być mało satysfakcjonujące, bo w najniższych partiach poddasza da się ulokować co najwyżej schowki na rzadko używane przedmioty;

    - do wysokości parapetu, czyli 80-100 cm - to już minimum prawdziwej wygody: pod skosem zmieści się bowiem zarówno łóżko czy biurko, jak i wanna lub sedes;

    - wysokie - 140-150 cm - w odległości około 0,5 m umożliwiają przechodzenie pod dachem bez schylania głowy. To najbardziej ekonomiczne rozwiązanie, może jednak niekorzystnie wpłynąć na wygląd domu - wzajemne proporcje jego ścian i dachu zaczynają się różnić od wpisanych w tradycję, znanych i powszechnie akceptowanych. Trzeba niejako na nowo kształtować bryłę domu, rezygnując z odwołań do architektury dworkowej. A bez korzystania ze sprawdzonych wzorów trudniej o harmonię - zarówno samej bryły domu, jak i jej relacji z otoczeniem;

    - bardzo wysokie - 200-210 cm, a więc sięgające górnej krawędzi okien. Czynią w pełni użyteczną całą powierzchnię poddasza, jednak radykalnie zmieniają wygląd domu. Tu nie ma już mowy o tradycyjnej formie. Budynek ma prawie dwie pełne kondygnacje i bez względu na to, jak dobierzemy kąt nachylenia połaci, będzie mieć współczesny charakter, który nie każdemu się podoba - i co gorsza, nie wszędzie pasuje.

  • Sporo miejsca - pod dachem mansardowym. Jego oryginalna konstrukcja w bardzo niewielkim stopniu zawęża przestrzeń do zagospodarowania. Mankamenty takiego poddasza to: charakterystyczna forma (wymagająca jakiegoś uzasadnienia w konkretnym otoczeniu) i skomplikowana więźba - atrakcyjna wizualnie, ale kosztowna.

    Oświetlenie poddasza

    Poddasze użytkowe potrzebuje światła. Trudno przecenić konsekwencje wyboru sposobu doświetlenia pomieszczeń pod skosami dachu.

  • Okna w ścianach szczytowych. Rozwiązanie najprostsze, bo nie wymaga naruszania połaci dachowych, ale możliwe tylko w domach z dachem dwuspadowym. Zazwyczaj stosuje się okna dopasowane do innych przeszkleń w budynku, choć nie ma przeszkód, by ozdobić w tym miejscu elewację innym, nietypowym, otworem.

    Uwaga! Okna na zamówienie - trapezowe, trójkątne czy okrągłe - są przeciętnie o połowę droższe od katalogowych).

  • Okna połaciowe. Takimi oknami można oświetlić pomieszczenia, które nie przylegają do szczytów. Nadają się do wszystkich dachów wielopołaciowych ze spadkiem większym niż 15%. Długość okna dobiera się do kąta nachylenia połaci (tym większa, im jest mniejszy, czyli im bardziej płaski jest dach). Szerokość dopasowuje się do rozstawu krokwi, aby nie trzeba było ich przecinać. Jeśli przecięcie krokwi jest konieczne, zastępuje się ją dodatkowymi, poprzecznymi belkami - tzw. wymianami. Warto jednak pamiętać, że kilka mniejszych okien w różnych miejscach poddasza dostarczy do 20% światła więcej niż jeden duży otwór.

    Kształt wnęki okiennej powinien ułatwiać rozchodzenie się światła we wnętrzu, ale nie można przy tym zaniedbać ocieplenia potencjalnych mostków termicznych. Obydwa warunki są zachowane, jeśli górna krawędź otworu jest równoległa do podłogi, a dolna - do niej prostopadła. Im grubszy dach, tym ważniejszy jest właściwy kształt wnęki - wykonana niezgodnie z podanymi zasadami może zatrzymywać nawet 10% światła.

    Wysokość osadzenia okna połaciowego powinna zapewniać kontakt wzrokowy z otoczeniem, choć dodatkowe można też montować wyżej, by dobrze doświetlały górne partie poddasza; do ich obsługi używa się wtedy specjalnego drążka lub... pilota. Bardzo atrakcyjne, choć stosunkowo drogie są okna kolankowe z nieotwieralną częścią pionową w ścianie domu oraz okna-balkony - doskonałe do poddaszy, w których skosy sięgają podłogi.

  • Instalowane pojedynczo lub w zestawach, w układzie poziomym albo pionowym, okna połaciowe umożliwiają dobre oświetlenie każdego miejsca poddasza, a przy tym nie zmieniają praktycznie bryły domu i w niewielkim stopniu wpływają na jego wygląd (mogą dostarczyć do 40% światła więcej niż umieszczone w lukarnach okna o tej samej powierzchni).

  • Lukarny. Oprócz tego, że doświetlają poddasze, powiększają też jego przestrzeń. Zazwyczaj traktuje się je jako cenną ozdobę domu. Charakterystyczna, wystająca konstrukcja wyraźnie zmieniająca kształt dachu umożliwia zastosowanie w lukarnach zwykłych pionowych okien.

    Rozmieszczenie lukarn. Niewielkie, pojedyncze i sąsiadujące ze sobą - choć wyglądają malowniczo, będą mniej funkcjonalne we wnętrzach, zwiększą też ryzyko zalegania śniegu, zawilgocenia i przecieków. Każda kolejna lukarna spowoduje wzrost powierzchni przegród zewnętrznych wymagających ocieplenia i zabezpieczenia przed wilgocią. Choć zatem najłatwiej skonstruować lukarnę węższą niż rozstaw krokwi, jeśli zależy nam na znacznym poszerzeniu wnętrz, lepiej zdecydować się na jedną, większą, obejmującą sporą cześć połaci dachowej niż na kilka małych.

    Lukarny uważa się za bardzo efektowne - może dzięki nim zyskać zarówno zewnętrzny wygląd domu, jak i wnętrza pod skosem. Są jednak kosztowne i trudniejsze do wykonania niż okna w połaciach, a przy tym mniej od nich skuteczne jako źródła światła dziennego, ponieważ ścianki lukarny zatrzymują światło i wraz z odległością od okna wyraźnie maleje jego natężenie. Mimo wszystko nie brakuje architektów projektujących dachy z lukarnami, ani też inwestorów poszukujących takich projektów i wznoszących według nich swoje domy. Choć przeważa tu bardzo tradycyjna architektura, duże lukarny o współczesnej formie bywają też ozdobą budynków niestylizowanych na dworki.

    Strefa "mniej niż 150", czyli sposoby na zakamarki pod skosem

  • Rzeczywista powierzchnia do wykorzystania. Skoro już decydujemy się mieszkać na poddaszu, chcemy, by przestrzenie pod skosami zostały jak najlepiej wykorzystane. I rzeczywiście - sprawdzą się tam rozmaite wbudowane schowki, szafki z głębokimi półkami czy szufladami, mobilne kontenery i wykonywane na zamówienie regały, dopasowane do skosów. Przestrzeń, której wysokość nie przekracza 150 cm, powinno się jednak traktować tylko jako uzupełnienie domowej powierzchni magazynowej, bo dostęp do niej jest wyraźnie utrudniony. Dlatego nadaje się głównie do przechowywania rzadko używanych przedmiotów. Oprócz niej w pomieszczeniach trzeba przewidzieć dostateczną ilość miejsca na stałe, intensywnie eksploatowane wyposażenie oraz komunikację!

    Uwaga! Oglądając tylko rzuty pomieszczeń, trudno się zorientować w przebiegu połaci - w razie wątpliwości trzeba dokładnie analizować przekroje lub zasięgnąć fachowej porady. Pomieszczenia o takim samym planie z płaskim sufitem i pod skosem mogą się bardzo różnić.

  • Schody na poddaszu. Warto zwrócić uwagę na to, czy ich bieg został dopasowany do spadku połaci. Schody umieszczone przy ścianie zewnętrznej i w górnym biegu w przybliżeniu równoległe do skosu racjonalnie zagospodarowują niepełnowartościowy obszar, a przy tym tworzą prosty i klarowny układ komunikacyjny (górny podest wypadający w centralnej części poddasza ułatwia rozplanowanie pomieszczeń). Jeśli są rozwiązane inaczej, może się zdarzyć, że albo zabiorą najbardziej wartościową (najwyższą) przestrzeń kondygnacji pod dachem, albo zmuszą wchodzących po schodach do schylania głowy.

    Ciepłe i bez zaduchu

    Tylko starannie ocieplone i sprawnie wentylowane poddasze spełni pokładane w nim nadzieje.

  • Ocieplenie. Unoszące się do góry ciepłe powietrze uchodzi najszybciej właśnie przez poddasze. Materiał izolacyjny (najczęściej wełna mineralna) - narażony od góry na przecieki wody deszczowej, a od wewnątrz na działanie pary wodnej napływającej z pomieszczeń użytkowych - musi być też odpowiednio zabezpieczony: od dołu paroizolacją, a od góry - folią dachową wysokoparoprzepuszczalną.

    Choć na poddaszu marzy się nam często widoczna więźba dachowa, lepiej z tego zrezygnować. Fachowcy przestrzegają, że powstające wzdłuż przebiegu krokwi mostki termiczne oraz pocienienie warstwy ocieplenia po to, by przynajmniej część przekroju belek pozostała widoczna, mogą naruszyć komfort cieplny we wnętrzach - zimą na poddaszu będzie zbyt chłodno, a latem będzie ono przegrzane. Widoczna więźba takich wad nie zrekompensuje.

  • Wentylacja poddasza. Trzeba ją potraktować podobnie rygorystycznie jak ocieplenie. Przykrojone skosami dachu pomieszczenia mają zwykle mniejszą kubaturę niż te nakryte płaskim sufitem (np. na parterze). Oznacza to po prostu mniej powietrza do oddychania. Od skutecznej wentylacji, czyli ciągłej wymiany powietrza zużytego na świeże, zależy dobre samopoczucie mieszkańców (ważne jest to szczególnie w pokojach sypialnych czy pracowniach, chętnie lokowanych na poddaszu). Źle wentylowana przestrzeń pod skosami dachu jest też bardzo podatna na zawilgocenie - niezbędne zabezpieczenia z paroizolacji ograniczają zdolność ścian do czasowego przejmowania nadmiaru wilgoci, a przez otwartą klatkę schodową napływa do góry ciepłe i wilgotne powietrze z parteru. Oprócz nawiewu, na poddaszu konieczne jest więc zapewnienie swobodnej cyrkulacji powietrza między pomieszczeniami i sprawne usuwanie go bezpośrednio ze wszystkich pomieszczeń.

    Uwaga! Zbyt mała odległość między wlotem i wylotem kanałów wentylacyjnych na poddaszu zaburza sprawne funkcjonowanie wentylacji grawitacyjnej. Najpewniejszym sposobem na dobrą jakość powietrza w domu jest wentylacja mechaniczna nawiewno-wywiewna.

    Uroda i funkcjonalność

    Całego wysiłku i zaangażowania inwestorów w zagospodarowywanie poddaszy nie da się wyjaśnić jedynie względami praktycznymi. Poddasze jest lubiane także całkiem niezależnie od nich - ot tak, po prostu.

    Coraz mniej osób decyduje się na dom z nieogrzewanym strychem przeznaczonym jedynie do przechowywania sprzętu sportowego, czasowo urlopowanych mebli czy suszenia prania. Zamiast tego tworzymy na poddaszu całą prywatną część domu. Dobrze, by była ona równie atrakcyjna i funkcjonalna co gościnny parter. Aby tak było, poddasze musi spełniać niżej omówione warunki.

  • Nie może być ciasne. Niewielki metraż pokojów, okrojony na dodatek skosami, brzydkie, przypadkowe formy będące wynikiem zbyt gęstych podziałów to działanie na własną szkodę. Trud włożony w budowę domu zrekompensują tylko obszerne pomieszczenia eksponujące ład i symetrię konstrukcji dachowej, umożliwiające wygodne aranżacje i pełną swobodę ruchów (np. bez uważania na głowę przy wstawaniu z łóżka).

    Uwaga! Kubatura pomieszczeń poddasza powinna być porównywalna z przeciętnymi gabarytami zwykłych pokojów o pełnej wysokości - inaczej dom z marzeń zamieni się w koszmar na jawie. A im mniejszą powierzchnią dysponujemy, tym większego znaczenia nabiera jej harmonijne ukształtowanie, któremu sprzyjać mogą lukarny tworzące dodatkową przestrzeń mieszkalną.

  • Układ wnętrz poddasza powinien być przemyślany. Im większą symetrię uda się nam osiągnąć - tym lepiej. Korzystne wrażenie wywierają na przykład pokoje ulokowane przy ścianach szczytowych pod kalenicą dachu, a nie rozdzielane ścianą ustawioną w jej płaszczyźnie. Dlatego zwróćmy uwagę na przebieg ścian działowych - lepiej, gdy nie przecinają one lukarn na pół. Poza nielicznymi wyjątkami, znacznie łatwiej jest urządzać pokoje o harmonijnych kształtach. W takich pomieszczeniach większość ludzi czuje się bardziej komfortowo.

  • Umeblowanie poddasza nie może być przypadkowe. Dobrze dobrane meble nie tylko porządkują i uspokajają dynamiczną z natury przestrzeń, ale też ułatwiają jej dobre zagospodarowanie. Często na poddaszu potrzebne są meble wykonane na zamówienie. Trzeba też bardzo starannie przemyśleć ich ustawienie, by w miarę możliwości wyeliminować niebezpieczeństwo uderzania głową o pochyłą połać; to samo dotyczy przyborów sanitarnych. Psychologowie i specjaliści od feng shui odradzają też umieszczanie łóżek pod skosami, bo narusza to u śpiących poczucie bezpieczeństwa.

    tekst: Iwona Mere
    źródło: http://dom.gazeta.pl

    poniedziałek, 10 września 2007

    Dwuwarstwowe ocieplenie poddasza użytkowego

    Straty ciepła przez nieodpowiednio ocieplone poddasza sięgają nawet 25% wszystkich strat ciepła budynku. Analiza kosztów ogrzewania prowadzi do jednoznacznego wniosku, że koszty eksploatacji można znacznie obniżyć, stosując odpowiednie ocieplenie. W tym celu należy świadomie wybrać najkorzystniejsze rozwiązanie poddasza, produkty i ich grubości. Bardzo ważne jest zapewnienie prawidłowego i dokładnego montażu ocieplenia, co przyniesie niskie rachunki za ogrzewanie budynku.

    Pomiar rozstawu w świetle między krokwiami

    Montaż dwuwarstwowego ocieplenia połaci i stropu nad poddaszem użytkowym rozpoczynamy od pomiaru rozstawu w świetle między krokwiami.

    Odmierzanie i przycinanie płyt

    Rozwijamy zrolowaną płytę TOPROCK lub matę DOMROCK i odmierzamy odcinki płyt o długości dopasowanej do rozstawu w świetle między krokwiami. Płyty TOPROCK mogą się samodzielnie utrzymywać między krokwiami, bez dodatkowego mocowania sznurkami do spodu krokwi. W tym celu docinamy odcinki płyt dłuższe o 2 cm od rozstawu w świetle między krokwiami. Docinanie potrzebnych odcinków płyty z jej długości, zmniejsza ilość odpadów.

    Układanie pierwszej warstwy ocieplenia - między krokwiami

    Docięte płyty TOPROCK lub maty DOMROCK wkładamy między krokwie. Płyty TOPROCK o 2 cm szersze od roz-stawu między krokwiami układamy oznaczoną stroną do wewnątrz pomieszczenia. Wówczas szczelnie wpasowują się i samodzielnie utrzymują między krokwiami. Zdolności antygrawitacyjne płyt TOPROCK, zamontowanych między krokwiami, rosną wraz z grubością materiału, a maleją, gdy rośnie rozstaw między krokwiami. Stosując maty DOMROCK, musimy je zamocować sznurkami do spodu krokwi. Pierwszą warstwę ocieplenia układamy starannie, zwracając szczególną uwagę na szczelne przyleganie płyt ocieplenia do siebie i do elementów konstrukcji poddasza (krokwie, jętki, kleszcze).

    Montaż stalowego rusztu pod okładziny połaci i stropu nad poddaszem

    Ruszt stalowy pod okładziny połaci i stropu nad poddaszem składa się z dwóch elementów: wieszaków dystansowych (np. typu U) i profili nośnych okładzin (np. typu C). W zależności od typu wieszaków mocujemy je do czoła lub boku krokwi, w rozstawie zalecanym przez producenta okładzin.
    Standardowy rozstaw wieszaków wynosi 30-75 cm w zależności od rodzaju, grubości i ilości okładzin. Zastosowanie 60 cm rozstawu wieszaków, zalecanego przez ROCKWOOL, zmniejsza ilość odpadów ocieplenia. Wysunięcie wieszaków poza płaszczyznę czołową krokwi umożliwia zamontowanie pod krokwiami (jętkami lub kleszczami) drugiej warstwy ocieplenia o dobranej grubości. Do wieszaków przykręcamy profile nośne. Montujemy je prostopadle do krokwi. Zalecamy, aby profile nośne przed montażem wypełniono od wewnątrz paskami z wełny, co polepsza izolacyjność cieplną poddasza.

    Układanie drugiej warstwy ocieplenia - pod krokwiami

    Drugą warstwę ocieplenia z płyt SUPERROCK lub ROCKMIN układamy pod krokwiami, jętkami czy kleszczami, między profilami nośnymi okładzin. W tej warstwie ocieplenia można rozprowadzić zabezpieczone przewody instalacji elektrycznej (np. w rurkach).
    Drewniane elementy nośne więźby dachowej (krokwie, jętki, kleszcze) są liniowymi mostkami termicznymi. Druga warstwa ocieplenia z płyt SUPERROCK lub ROCKMIN osłania je szczelnie od wewnątrz i w ten sposób likwiduje liniowe mostki termiczne. Dzięki obudowaniu tych elementów z trzech stron niepalną wełną kamienną ROCKWOOL zabezpieczamy drewnianą więźbę dachową przed oddziaływaniem ognia.

    Montaż paroizolacji (według potrzeb)

    W pomieszczeniach wilgotnych o ciśnieniu pary wodnej powyżej 13 hPa (łazienka, natrysk, WC, kuchnia, zlokalizowane na poddaszu użytkowym) do profili nośnych okładzin montujemy dodatkowo paroizolację. Układamy ją na zakład i sklejamy ze sobą taśmą dwustronnie klejącą. Montujemy ją od strony wewnętrznej poddasza pod ociepleniem lub stalową konstrukcją okładzin i mocujemy taśmą dwustronnie klejącą do spodu stalowych profili nośnych (np. profili C).

    Przykręcanie okładzin połaci i stropu nad poddaszem

    Okładziny poddasza przykręcamy wkrętami do profili nośnych. Rozstaw wkrętów podają producenci okładzin (najczęściej nie powinien być większy niż 25-35 cm). Okładziny montujemy w taki sposób, aby ich dłuższe krawędzie były prostopadłe do rusztu. Połączenia okładzin wzdłuż krótszych boków przesuwamy w sąsiednich rzędach okładzin między sobą o minimum jedną odległość między profilami pionowymi. Połączenia poprzeczne (tzw. krawędzie cięte - wzdłuż krótszych boków płyt) wykonujemy zawsze na profilach typu C. Takie rozplanowanie ułożenia płyt eliminuje powstawanie tzw. połączeń krzyżowych - miejsc, gdzie w jednym punkcie stykają się cztery okładziny - i zapewnia zwiększoną sztywność zabudowy poddasza.

    WAŻNE - przy montażu okładzin poddasza ważna jest kolejność wykonywania prac. W celu uzyskania maksymalnych efektów izolacyjności akustycznej między pomieszczeniami poddasza, najpierw montujemy ściany działowe rozdzielające pomieszczenia, następnie okładziny połaci i stropu nad poddaszem, a na końcu posadzki i podłogi.

    Prawidłowe ocieplenie poddasza użytkowego pozwala nie tylko obniżyć koszty ogrzewania. Wykonanie ocieplenia wyrobami ROCKWOOL zapewnia dodatkowo komfortowe warunki życia jego użytkownikom i wymierne korzyści firmom je montującym, bo wyroby ROCKWOOL:

  • dają doskonałą izolacyjność cieplną i obniżają koszty ogrzewania budynku,
  • poprawiają izolacyjność akustyczną przegród, ograniczają oddziaływanie hałasu zewnętrznego,
  • dają wysoką przepuszczalność pary wodnej i zapewniają zdrowy mikroklimat pomieszczeń,
  • posiadają najwyższą klasę reakcji na ogień - A1, zwiększają odporność ogniową konstrukcji,
  • zachowują stabilność wymiarów i trwałość zamontowanego ocieplenia,
  • nie wykazują oznak starzenia,
  • są odporne na korozję chemiczną i biologiczną,
  • są łatwe w cięciu i dokładnie wypełniają ocieplaną przestrzeń,
  • minimalizują mostki termiczne i odpady,
  • skracają czas montażu i obniżają koszty robocizny,
  • zapewniają ciepłe, ciche oraz suche i bezpieczne domy,
  • są sprawdzone w wielu typach poddaszy.