niedziela, 21 października 2007

Mieszkanie na poddaszu

W ostatnim czasie możemy zaobserwować rosnący trend związany z użytkowym zagospodarowaniem przestrzeni poddasza. Coraz mniej osób decyduje się na budowę domu z nieogrzewanym strychem przeznaczonym jedynie do przechowywania rozmaitych sprzętów. Jednak aby spełniał on swoją rolę, musimy pamiętać przede wszystkim o właściwej izolacji termicznej dachu.



Zanim zdecydujemy się na ocieplenie dachu lub remont poddasza, powinniśmy wcześniej zapoznać się z dostępnymi na rynku ofertami. Najczęściej stosowanym materiałem do izolacji stropów lub dachów była do tej pory wełna mineralna lub szklana, które nie radziły sobie jednak z ochroną przed upałami w lecie. Alternatywą w tej sytuacji jest izolacja z wełny drzewnej Kronotherm. Cechuje ją niespotykana w innych materiałach izolacyjnych zdolność kumulacji ciepła i ochrony przed upałem w lecie.

Jak przygotować poddasze
Wizja posiadania własnego domu z poddaszem użytkowym jest niezwykle kusząca. Decydując się na adaptację strychu na poddasze użytkowe, musimy zdać sobie sprawę z tego, że ma on stanowić integralną część domu. Jest to szczególne istotne ponieważ przez dach najszybciej nagrzewa się dom (podczas uciążliwych upałów), jak również ucieka przez niego największa ilość ciepła. Aby więc zapewnić sobie komfort musimy zadbać o właściwą temperaturę oraz wilgotność pomieszczeń. Rozwiązanie, które w tym przypadku odgrywa kluczową rolę, ukryte jest jednak przed naszym wzrokiem. Firma Kronopol wychodząc naprzeciw naszym potrzebom proponuje zastosowanie płyty izolacyjnej Kronotherm FG. Stanowi ona uniwersalne rozwiązanie do izolowania dachu, stropu czy ścian. Od momentu jej zastosowania, zmiany pogody nie będą już w tak znacznym stopniu wpływały na panującą w pomieszczeniu temperaturę.

Czym jest płyta izolacyjna?
Nowoczesna, drewnopochodna płyta izolacyjna Kronotherm FG znajduje zastosowanie zarówno w ociepleniu, jak również w wygłuszaniu dachów, ścian i stropów. Włókna drzewne mają naturalną zdolność regulacji wilgotności pomieszczeń. Gdy jest zbyt wilgotno, płyty kumulują nadmiar wilgoci, aby w okresie suchym oddać ją z powrotem. Wartym podkreślenia jest fakt, że nawet wówczas płyta Kronotherm FG nie traci swoich właściwości izolacyjnych. Efektem tego jest ustabilizowanie dobowych wahań temperatury wewnątrz pomieszczeń, co zdecydowanie wpływa na poprawę komfortu cieplnego mieszkańców. Dlatego nawet w gorące słoneczne dni, w pomieszczeniach poddasza będzie panowała stabilna i przyjazna temperatura w dzień i w nocy.


Rozwiązanie firmy Kronopol pełni funkcję naturalnej klimatyzacji. Reguluje zarówno wilgotność jak i wahania temperatury wewnątrz pomieszczeń, korzystnie wpływając na zmniejszenie kosztów eksploatacji budynku. Płyty Kronotherm FG są doskonałym materiałem izolacyjnym dla nowoczesnego budownictwa, a ich wysokie parametry gwarantują satysfakcję i komfort użytkowania przez wiele lat - podkreśla Michał Sandecki Menedżer Produktu firmy Kronopol.


Należy pamiętać, że w konstrukcji stropu i dachu muszą być również poprowadzone instalacje sanitarne i elektryczne. Pomocna w tym celu może okazać się również inna propozycja firmy Kronopol, belka dwuteowa I - Beam. Jedną z najważniejszych jej cech jest możliwość wykonania otworów w środniku belki, przez które można poprowadzić stosowne instalacje, bez ryzyka naruszenia i osłabienia konstrukcji. Otwory takie powinny być oczywiście wykonane w odpowiednich miejscach oraz zgodnie z instrukcją montażu, zaleceniami producenta oraz zasadami sztuki budowlanej.

źródło: http://www.budowlany.pl

niedziela, 7 października 2007

Pokój pracy na poddaszu

Poddasze jest, z racji usytuowania, miejscem, do którego tylko w niewielkim stopniu dociera codzienny zgiełk zatłoczonej ulicy. To tutaj można nareszcie bez trudu wyciszyć się, skupić na pracy czy twórczej medytacji. Dlatego właśnie na poddaszach mieszczą się często pracownie stroniących od hałasu twórców, małe zaciszne biura, ustronne gabinety i pokoje służące do niezakłóconej, wytężonej pracy. Prawidłowo zaprojektowane i profesjonalnie doświetlone poddasze zapewnia bowiem swoim użytkownikom niezmiennie wysoki komfort, często zyskując sobie wśród nich status ulubionego wnętrza.


poniedziałek, 1 października 2007

Izolacja dachów skośnych-poddasze użytkowe

Adaptując poddasze do celów użytkowych musimy pamiętać o wykonaniu właściwej izolacji termicznej dachu. Niezależnie od rodzaju pokrycia dachowego, cała konstrukcja musi składać się z kilku warstw chroniących przed utratą ciepła zimą i nadmiernym nagrzewaniem latem. Innym celem jest również izolacja akustyczna pomieszczeń na poddaszu.

Izolacja poddasza jest skuteczna jeżeli spełnione są różne warunki doboru materiałów i ich parametrów - np. właściwa kolejność warstw, grubość wełny mineralnej, szczelne mocowanie paraizolacji i duża precyzja wykonania całego montażu.
Do ocieplana dachu najczęściej wybierana jest wełna mineralna i systemy suchej zabudowy wnętrz. Bez względu na rodzaj używanych materiałów zarówno konstrukcja dachu jak i ocieplenie muszą być chronione przed wilgocią. Stąd bardzo ważne jest umieszczenie w konstrukcji dachu odpowiednich folii zabezpieczających izolacje cieplną przed wilgocią.

docieplenie

Jeśli tego nie zrobimy, izolacja zawilgoci się i straci właściwości izolujące. Poza tym zawilgocona izolacja może spowodować zniszczenie płyt gipsowo-kartonowych.

Z wyliczeń ekspertów wynika, że łączna grubość izolacji cieplnej w połaciach dachowych nie powinna być mniejsza niż 18 cm. W praktyce przyjmuje się stosowanie 20 centymetrowej warstwy wełny mineralnej. Wysokość krokwi zazwyczaj nie jest wystarczająca, aby zmieściła się pomiędzy połacią dachową a płytą gipsowo-kartonową warstwa wełny o żądanej grubości. Dla zwiększenia tej przestrzeni używa się specjalnych wieszaków systemowych do podwieszania profili stalowych, do których mocowana jest płyta. Takie mocowanie suchej zabudowy to również konieczność z innego względu. Płyta gipsowo-kartonowa mocowana bezpośrednio do krokwi narażona jest na pęknięcia na łączeniach pod wpływem pracy dynamicznych elementów dachu podlegających wpływom uderzeń wiatru i zmian temperatury.
Po ułożeniu materiału izolacyjnego pomiędzy krokwiami, montujemy ruszt z systemowych profili stalowych i układamy drugą (zazwyczaj cieńszą) warstwę wełny mineralnej. Ocieplenie koniecznie zabezpieczamy folią paroizolacyjną o niskiej paroprzepuszczalności. Do rusztu przykręcamy płyty gipsowo-kartonowe. Właściwe użycie wełny mineralnej, dokładne i szczelne ułożenie paroizolacji to gwarancja długiego i bezproblemowego użytkowania poddasza.

Poddasze użytkowe
Ponieważ w przegrodach budowlanych (ścianach, stropach, połaciach dachowych) zjawiska cieplne i wilgotnościowe są ze sobą ściśle związane, powinniśmy rozpatrywać je łącznie. Grubość izolacji cieplnej należy obliczyć za każdym razem dla poszczególnych przegród (sufitu, połaci dachowej, stropu i ścianki oddzielającej przestrzeń nieprzełazową). Dopuszczalny współczynnik przenikania ciepła nie powinien przekraczać 0,3 W/m2K. Przy ociepleniu elementów poddasza należy uzyskać ciągłość izolacji dachu i ścian zewnętrznych. Warstwy przegrody, poczynając od strony wewnętrznej do zewnętrznej, powinny mieć malejący opór dyfuzyjny (każda kolejna warstwa przepuszcza coraz większą ilość pary wodnej). Wówczas para wodna, przenikając przez kolejne warstwy, odparowuje w takiej samej ilości, w jakiej napływa. Dzięki temu zapobiega się kondensacji pary, czyli skraplaniu jej w izolacji. Jeżeli opór zewnętrznej warstwy przegrody w stosunku do warstwy ocieplenia jest większy lub równy, wówczas konieczne jest zastosowanie szczeliny wentylacyjnej.

Przy projektowaniu poddasze, które ma być użytkowane w całości, izolację termiczną umieszcza się w połaci dachowej. Po zamontowaniu konstrukcji dachowej, składającej się - w zależności od typu konstrukcji - z takich elementów, jak: słupki, płatwie, kleszcze, jętki, miecze, do krokwi przybija się od góry deskowanie i natychmiast pokrywa się warstwą papy lub folią wstępnego krycia. Ma to zabezpieczyć konstrukcję, jeszcze przed wykonaniem właściwego pokrycia dachowego, przed zamakaniem spowodowanym opadami atmosferycznymi. Zawilgoceniom kondensacyjnym można zapobiegać, umożliwiając swobodne przenikanie i odpływ pary wodnej przez specjalną folię wiatroizolacyjną będącą w pełni paroprzepuszczalną membraną lub pustkę powietrzną. Jednocześnie nad pomieszczeniami wilgotnymi należy zastosować paroizolację, która ograniczy przenikanie (dyfuzję) pary wodnej przez warstwy przegrody. Pod pokryciami nieszczelnymi (sama dachówka, blacha fałdowa) należy umieszczać folię wiatroizolacyjną, która od strony zewnętrznej nie przepuszcza powietrza i wody, od wewnętrznej zaś jest w pełni paroprzepuszczalną membraną (powyżej 1100 g pary wodnej na 1 m2/24h). Zabezpiecza tym samym przed ewentualnymi przeciekami pokrycia i skraplaniem pary w warstwie izolacyjnej. Folię wiatroizolacyjną układa się bezpośrednio na ociepleniu i mocuje do górnej powierzchni krokwi przez przybicie kontrłaty, czyli listwy o grubości 2-2,5 cm. Umożliwia to prawidłową wentylację konstrukcji dachowej.
W przypadku pokrycia szczelnego (papa na deskowaniu lub folia wiatroizolacyjna wstępnego krycia) bezwzględnie wymagane jest wykonanie wentylacji więźby dachowej. Jest to szczelina (min. 2-4 cm) pod deskowaniem lub folią wstępnego krycia z otworami wlotu i wylotu powietrza, odpowiednio pod okapem i w kalenicy. Dodatkowo w połaci dachowej możemy zamontować kominki wentylacyjne. W gorące dni, gdy ruch powietrza jest niewielki (bardzo mała różnica ciśnień), pustka powietrzna może stanowić dodatkową izolację cieplną, zapewniając przyjemny chłód na poddaszu.

Pod pokryciem dachowym, nie wymagającym ciągłego podkładu deskowania (np. dachówka, blacha fałdowa), można zastosować folię wstępnego krycia zamiast desek i papy. Montuje się ją zszywkami bezpośrednio na krokwiach i następnie przytwierdza kontrłatami. Zastosowanie folii wstępnego krycia zmniejsza koszty materiałów i robocizny. Również konstrukcja dachu jest wtedy odciążona, możemy zastosować więc mniejsze przekroje elementów więźby dachowej. Folia ta chroni materiał termoizolacyjny przed wodą opadową przedostającą się pod pokrycie dachowe, nie zamykając drogi parze wydostającej się z ocieplenia. W obu przypadkach (deski i papa lub folia wstępnego krycia) między krokwiami układana jest izolacja z wełny o grubości 15-20 cm. Należy jedynie pamiętać, że przy ułożeniu deskowania z warstwą papy lub folii wstępnego krycia konieczna jest pustka powietrzna, natomiast przy zastosowaniu w pełni paroprzepuszczalnej membrany - wełna od góry może do niej przylegać.
W pomieszczeniach średnio wilgotnych (kuchnie, łazienki, natryski, WC) zawsze montuje się paroizolację z folii polietylenowej. Mocuje się ją do krokwi od dołu, zazwyczaj jednocześnie z listwami drewnianymi lub stalowymi, stanowiącymi ruszt podtrzymujący folię i wełnę mineralną. Listwy rusztu montuje się prostopadle lub równolegle (np. za pomocą wieszaków) do krokwi w rozstawie co 40 lub 60 cm. Paroizolacja musi być ułożona w sposób ciągły. Łączymy ją na zakładkę o szerokości ok. 5-8 cm. Jej szczelność uzyskamy przez naklejenie taśmy samoprzylepnej w połączeniach na zakład oraz w miejscu wprowadzenia rurek z przewodami instalacji elektrycznej do montowanych puszek. Folia polietylenowa powinna charakteryzować się dużym oporem dyfuzyjnym dla przenikania pary wodnej, np. folia o grubości 0,2 mm posiada przepuszczalność pary wodnej 1,5-2,5 g na 1 m2/24h. Paroizolację układa się zawsze jak najbliżej powierzchni wewnętrznej (przed izolacją termiczną) - pozwala to ograniczyć przenikanie pary wodnej do ocieplenia. Wraz z warstwą stanowiącą sufit zapobiega ona przedostawaniu się do pomieszczeń drobin wełny, drażniących drogi oddechowe. Od wewnątrz wykończenie stanowią płyty gipsowo-kartonowe, boazeria drewniana lub panele. Paroizolacji nie montujemy w pomieszczeniach suchych poddasza użytkowego (sypialnie, korytarze, itp.).

Przy konstrukcji więźby dachowej płatwiowo-kleszczowej lub jętkowej czasami wykorzystuje się na cele użytkowe tylko część przestrzeni poddasza. W tych przypadkach zachodzi konieczność wykonania ścian i niekiedy sufitu. Konstrukcję ścian wykonuje się w szkielecie drewnianym lub stalowym, wypełnia wełną mineralna i obudowuje płytami gipsowo-kartonowymi. Podobną konstrukcję tworzy się w poziomie kleszczy lub jętek. Wykorzystuje się je do zamocowania poszczególnych warstw stanowiących sufit. Dla zapewnienia ciągłości termoizolacji poddasza i ścian zewnętrznych, wełnę należy układać jako warstwę główną na skrajnych połaciach dachowych, poczynając od stropu (za murłatą), oraz na suficie poddasza, najczęściej w przestrzeni pomiędzy jętkami lub kleszczami. Jeżeli chcemy postawić ścianki oddzielające przestrzeń nieprzełazową, wówczas warstwę główną izolacji układa się pomiędzy jętkami w suficie poddasza, a następnie na obu skośnych połaciach dachowych, stropie i ściankach oddzielających przestrzeń nieprzełazową. Strop poddasza w części nieużytkowej musi być ocieplany warstwą izolacji termicznej o dobranej grubości, ułożoną bezpośrednio na nim.

Aby zminimalizować ucieczkę ciepła przez mostek termiczny na krokwi, fachowcy proponują poza warstwą główną dodatkowo ułożyć wełnę w przestrzeni rusztu pod mocowanie okładziny wewnętrznej.

Dwuwarstwowe ocieplenie z wełny pozwala na:

  • dowolne kształtowanie wynikającej z obliczeń łącznej grubości ocieplenia,
  • ograniczenie ilości mostków termicznych,
  • zwiększenie izolacyjności akustycznej,
  • dodatkowe zabezpieczenie przeciwpożarowe głównych elementów nośnych dachu (krokwi, jętek).


Błędy przy dociepleniu
Najważniejsze błędy przy wykonywaniu ocieplenia dachu skośnego wełną mineralną to przede wszystkim montaż za krótko przyciętych lub zbyt długich odcinków wełny. Błędem jest również stosowanie wełen z rolki o stałej szerokości do układania wzdłuż krokwi, przy ich niejednakowym rozstawie. Niedokładne przyleganie sąsiednich odcinków wełny mineralnej znacznie obniżają zdolność materiału izolacyjnego do tworzenia bariery ogniowej i akustycznej. Inne błędy, których trzeba unikać to brak wystarczającej szczeliny izolacyjnej, za mały przekrój wlotu i wylotu powietrza w systemie wentylacji (dotyczy zwłaszcza połaci wielospadowych, dachów o małym pochyleniu). Zastosowanie nieodpowiedniej folii paroprzepuszczalnej.

Inny problem to montowanie płyt (mat) zawilgoconych, przez co okładziny narażone są na działanie nadmiernej wilgoci. Chodzi o to aby nie "zamknąć" w płycie cząsteczek pary wodnej oraz nie obniżyć parametrów izolacyjności termicznej układu. Często wykonawcy mylą strony folii, tzn. paroizolacyjną od strony zimnej a paroprzepuszczalną od strony ciepłej. Złe zamontowanie folii grozi szybkim zniszczeniem konstrukcji drewnianej dachu skośnego oraz rozwojem procesów gnilnych i znacznym obniżeniem właściwości izolacyjnych. Wilgoć zatrzymana w izolacji cieplnej nie ma wtedy możliwości odparowania i atakuje części drewniane konstrukcji. Nieprawidłowe magazynowanie (na otwartym powietrzu) przygotowanych do ocieplenia paczek z wełną

źródło: http://www.jokaltd.com.pl