wtorek, 24 lutego 2009

Mieszkanie na poddaszu

Wielu osobom marzy się mieszkanie na poddaszu, które zwykle kojarzą nam się z przytulnym, romantycznym lokum, takim z marzeń i w którym można pomarzyć. Dlatego jeśli mamy dom może warto zastanowić się nad powiększeniem go o kilka pomieszczeń mieszkalnych. 

Urządzenie mieszkania na strychu często wiąże się z przebudową, choć czasami wystarczy jedynie adaptacja pomieszczeń. Przebudowa jak sama nazwa wskazuje wiąże się z pracami budowlanymi, które najczęściej polegają na wstawieniu okien lub zmianie ich wielkości, wstawieniu lub usunięciu ścianek działowych, przebiciu otworów drzwiowych. Adaptacja nie wiąże się z robotami ingerującymi w konstrukcje budynku, zwykle trzeba przy niej wymienić instalację elektryczną, grzewczą oraz odnowić elewację.

Przebudowa poddasza wiąże się z koniecznością sprawdzenia możliwości konstrukcyjnych. Uprawniony inżynier lub rzeczoznawca budowlany musi obejrzeć strych i ocenić, czy zmiany, jakie będą wiązały się z przebudową i adaptacją są możliwe do wykonania. Z kolei architekt sprawdzi czy wysokości strychu, rozmieszczenie instalacji oraz konstrukcja dachu pozwolą na odpowiednie zmiany funkcjonalne i na zakwalifikowanie poddasza jako przestrzeni mieszkalnej. 


niedziela, 13 kwietnia 2008

Czym wykończyć poddasze?

Poddasze użytkowe można wykańczać, gdy na dachu jest ułożone pokrycie, warstwy izolacyjne i rozprowadzone instalacje wewnętrzne. Proste i najczęściej stosowane jest obłożenie ścian i połaci dachowych od wewnątrz płytami gipsowo-kartonowymi.

Płyty gipsowo-kartonowe zaliczają się do klasy materiałów budowlanych niepalnych i mogą być stosowane do profilaktycznej ochrony przeciwpożarowej. Są lekkie, mają gładkie powierzchnie, można je malować, tapetować i obłożyć płytkami ceramicznymi. Po ułożeniu tworzą idealnie równą powierzchnię. Są produkowane w różnych wariantach. Obok zwykłych, producenci oferują płyty niestandardowe, przeznaczone do konkretnych prac i warunków panujących w pomieszczeniu:
  • standardowe - (szare z niebieskim nadrukiem) przeznaczone do wykonywania suchych tynków ściennych i sufitowych, sufitów podwieszanych i ścian działowych. Mogą być stosowane w pomieszczeniach o wilgotności względnej powietrza mniejszej niż 70%. Można z nich wykonywać łuki o promieniu nie mniejszym niż 60 cm. Grubość od 9,5 mm do 12,5 mm;
  • pogrubione - przeznaczone na powierzchnie, gdzie jest wymagana duża wytrzymałość na przykład pod płytki ceramiczne. Grubość od 15 mm do 25 mm,
  • wodoodporne - (zielone z niebieskim nadrukiem) mają rdzeń z dodatkami opóźniającymi wchłanianie wody. Są przeznaczone do pomieszczeń o podwyższonej wilgotności (łazienki i kuchnie) ale nie przekraczającej 85%. Standardowa grubość płyty wynosi 12,5 mm;
  • ogniochronne - (szare z nadrukiem czerwonym) lub impregnowane (zielone z nadrukiem czerwonym ) - jako zabezpieczenie przeciwpożarowe ścian i sufitów. Mają rdzeń włókien szklanych opóźniający zapalenie. Prawidłowo wykonana przegroda z płyt ogniochronnych jest w stanie wytrzymać pożar trwający nawet dwie godziny, podczas gdy zwykłe płyty wytrzymują maksymalnie 30 minut. Mogą być stosowane do wykonywania osłon odpornych na działanie ognia na elementach nośnych budynku, w pomieszczeniach o wilgotności nie przekraczającej 70%. Standardowa grubość płyty to 12,5 mm;
  • kompakt - to płyty wodoodporne o podwyższonej odporności na działanie ognia. Łączą w sobie cechy płyty wodoodpornej i ogniochronnej. Przeznaczone są do pomieszczeń o okresowo zwiększonej wilgotności (łazienki na poddaszu), które dodatkowo chcemy zabezpieczyć od ognia. Standardowa grubość płyty to 12,5 mm;
  • renowacyjne - przeznaczone do prac remontowych na ściany drewniane, ceglane, betonowe i otynkowane. Giętkie płyty renowacyjne nadają się do budowy ścianek o kształcie łuku (o promieniu nie mniejszym niż 30 cm). Standardowa grubość płyty to 6,5 mm;
  • płyty podłogowe - suchy jastrych. Płytami jastrychowymi można zastąpić beton na podłodze nowej lub odnowić zniszczone podłoże. Mają rdzeń gipsowy zbrojony włóknem szklanym. Charakteryzują się dobrą izolacyjnością akustyczną, tłumią odgłosy stąpania. Dzięki odpowiedniej twardości oraz konstrukcji montowania, nadają się pod płytki ceramiczne, parkiet oraz wykładziny dywanowe.

Płyty gipsowo-kartonowe nie mogą być stosowane w pomieszczeniach, w których wilgotność powietrza przekracza 85% na przykład w kabinach natryskowych, przy wannie. Stałe działanie wilgoci obniża ich wytrzymałość. Warto zaznaczyć, że odporność ogniowa płyt zależy też od użycia pozostałych elementów przewidzianych przez producenta. Na przykład konieczne jest zastosowanie ocynkowanych profili stalowych o normatywnej grubości ścianek.
Z włóknami celulozowymi...
... czyli płyty gipsowo-włóknowe - od gipsowo-kartonowych różnią się rdzeniem - zamiast kartonu mają włókna celulozowe. Domieszka celulozy do masy gipsowej nadaje płycie większą wytrzymałość mechaniczną i odporność na wilgoć, w porównaniu ze zwykłą płytą g-k. Jednak lepsze parametry techniczne pociągają za sobą także wyższą cenę. Płyty małoformatowe o grubości 10; 12,5; 15; 18 mm i wymiarach (100 x 150 cm) nadają się na sufity podwieszane, skosy dachów i do zabudowy małych pomieszczeń. Mogą również służyć jako podkład pod posadzki (suche jastrychy). Istotną cechą tego materiału jest to, że płyty można mocować bezpośrednio do elementów konstrukcji dachowej.
Akcesoria montażowe
Do obłożenia płytami ścian i sufitów niezbędne są materiały potrzebne do ich wykańczania. Rusztem do płyt jest stelaż ze stali ocynkowanej. Płyty przytwierdza się do ram stelażu blachowkrętami. Do przyklejania płyt służą kleje gipsowe. Masą szpachlową wypełnia się miejsca łączenia płyt. Aby spoiny między płytami z upływem czasu nie pękały, wzmacnia się je przeznaczonymi do tego taśmami lub siatkami wzmacniającymi. Aluminiowe narożniki zabezpieczają krawędzie ścian narażone na uderzenia. Powierzchnię płyt przed pomalowaniem lub obłożeniem płytkami ceramicznymi trzeba pokryć preparatem gruntującym.
Krawędzie
Większość płyt ma specjalnie profilowane krawędzie, które eliminują powstanie zgrubień na styku i umożliwiają prawidłowe połączenia płyt. Zgodnie z normą są oznaczone w następujący sposób: (KP) - krawędź prosta; (KS) - krawędź spłaszczona; (KPOS) - krawędź spłaszczona zaokrąglona. Płyty z wyprofilowanymi krawędziami są niezbędne w miejscach widocznych czyli na ścianach i sufitach. Płyty z prostymi krawędziami stosuje się najczęściej do budowy suchego jastrychu.

Decydując się na wykończenie poddasza płytami, można kupić cały system u jednego producenta. Obok płyt w skład systemu wchodzi kompletny zestaw elementów montażowych z instrukcją opisującą kolejność prac.

autor: Ewa Staszczyk zdjęcia: Velux, Redakcja
http://www.e-mieszkanie.pl/poddasze,259.htm

środa, 19 marca 2008

Szafa na poddaszu


Mieszkanie na poddaszu, to z jednej strony przyjemność a z drugiej, ciągłe problemy z wykorzystaniem przestrzeni pod skosami. Skosy na poddaszu nadają mieszkaniu swoisty urok ale co zrobić z niewykorzystanym miejscem? Dziś szafa może przybierać różne kształty, nawet pięcioboku!Specjaliści są w stanie dopasować naszą szafę do każdego skosu.

sobota, 23 lutego 2008

Łazienka na poddaszu

Łazienka na poddaszu może mieć niepowtarzalny klimat. Najważniejsze jednak, żeby była wygodna.

Użytkowe poddasze to najczęściej prywatna strefa domu przeznaczona przede wszystkim na sypialnie. Na łazienki często zostaje mało miejsca. Tymczasem łazienkę pod skosami trudniej urządzić niż sypialnię. W sypialni łóżko uda się korzystnie ustawić choćby po kilku próbach. Urządzenie łazienki zaś trudno zmienić. Decydujemy się na nie, instalując wannę, umywalkę, sedes, kabinę natryskową. Skosy zwykle w tym przeszkadzają i aranżację łazienki trzeba do nich dostosować.

Wysoko czy nisko?

Oglądając plany domu, trudno się zorientować, czy łazienkę na poddaszu uda się wygodnie urządzić. W zestawieniach wielkości pomieszczeń załączanych do projektów często podawana jest tylko powierzchnia podłogi. Na planach linią przerywaną zaznaczona jest czasem granica wysokości 190 cm – wtedy wiemy, w którym miejscu będzie można stanąć, jaką powierzchnię zajmują niższe fragmenty wnętrza pod skośnym sufitem. Nie zawsze jednak jest to wyraźnie pokazane. Nie dajmy się zwieść, oglądając tylko rzut poddasza. Najwięcej o możliwości aranżacji łazienki powiedzą nam przekroje.

Każde z urządzeń instalowanych w łazience wymaga innej wysokości mocowania i odpowiedniej przestrzeni umożliwiającej swobodne korzystanie z niego. Należy o tym pamiętać, urządzając przestrzeń pod skosami.

Ścianka kolankowa ma około 80 cm – pod skosem umieszczono narożną wannę odsuniętą mniej więcej 20 cm od ścianki. Do wanny wchodzi się w wyższym miejscu łazienki.

Przy ściance kolankowej sedes i bidet lepiej umieszczać przy ścianie prostopadłej do skosu – wygodniej będzie wtedy z nich korzystać.

Wstań, unieś głowę!

Wanna. Bez nóżek ma wysokość 40-50 cm. Postawiona na nóżkach albo na obudowie ma 55-60 cm. Wyższe są wanny z hydromasażem – do 67 cm.

Człowiek siedzący w wannie ma czubek głowy na wysokości 95-110 cm. Zatem w co najmniej takiej odległości od poziomu posadzki powinien być skośny sufit w najniższym miejscu nad wanną.

Koniecznie musimy mieć swobodę ruchów nad krawędzią wanny, aby bez kłopotu do niej wchodzić. Wygodny dostęp do wanny jest szczególnie potrzebny w łazienkach, z których korzystają małe dzieci.

Przed wanną powinniśmy mieć około 70 x 100 cm wolnej powierzchni. Potrzebujemy tam co najmniej 2 m wysokości, aby swobodnie stanąć obok wanny, i co najmniej 2,20 m, aby wytrzeć ręcznikiem głowę.

Natrysk. Kabina prysznicowa wymaga wysokiej przestrzeni. Najmniejsze mają wymiary 80 x 80 cm, wygodniejsze są te wielkości 90 x 90 cm (mniej miejsca zajmują półokrągłe kabiny narożne). Przed kabiną potrzebna jest jeszcze wolna powierzchnia około 90 x 100 cm. Tyle musi być w łazience miejsca tam, gdzie sufit jest na wysokości 2,10 m. Najczęściej więc natrysk znajduje się najdalej ścianki kolankowej, często w pobliżu drzwi do łazienki (2,10 m).

Umywalka. Górna krawędź umywalki jest na wysokości 85 cm od poziomu podłogi. Chociaż ścianka tej wysokości wystarczy, aby wisiała przy niej umywalka, wygodniej jednak, gdy jest wyższa. Dopiero jednak ściana wysokości 190 cm pozwala na powieszenie nad umywalką lustra. Umieszczając umywalkę pod skosem, rezygnujemy więc z przeglądania się podczas mycia. Przed umywalką potrzebna jest przestrzeń wysokości 2 m. Nad samą krawędzią umywalki może być trochę niżej, bo korzystając z niej, pochylamy się.

Sedes, bidet. Stojące wraz ze spłuczkami mają wysokość 80 cm. Wysokość wiszących to wraz ze stelażem około 130 cm. Tej wysokości musi być ścianka, przy której są instalowane. Górne krawędzie misek są na wysokości 40 cm od poziomu podłogi. Siedzący człowiek ma wysokość 130 cm. Gdy wstaje, powinien mieć sufit na wysokości 2 m nad powierzchnią wielkości co najmniej 60 x 80 cm.

Pralka. Typowa pralka ma wysokość 85 cm. Korzystanie z tego urządzenia nie wymaga ciągłej pozycji pionowej. Schylając się i wkładając pranie, potrzebujemy przed nią, czyli w odległości 60 cm od ścianki, przy której stoi, co najmniej 150 cm wysokości. W miejscu, w którym się prostujemy, łazienka musi mieć wysokość 2 m.



"Murator"

Tekst: Jolanta Godlewska, Anna Wrońska
Zdjęcia: Andrzej Szandomirski, Daniel Rumiancew, Michał Glinicki i Jacek Kucharczyk

piątek, 11 stycznia 2008

Przytulne mieszkanie na strychu

Właściciele starych domów lub strychów przed adaptacją na cele mieszkalne mogą się zainteresować różnymi metodami odizolowania poddasza od wpływów atmosferycznych.

Tylko wtedy bowiem, gdy izolacja jest prawidłowa i wykonana zgodnie z zasadami sztuki, poddasze nie będzie zimne zimą i gorące nie do wytrzymania latem.

Kiedy zacząć

Do ocieplania przystępujemy po zakończeniu tzw. mokrej fazy robót, gdy dom znajduje się w stanie surowym zamkniętym. Oznacza to, że postawiliśmy wszystkie ściany, również działowe, i otynkowaliśmy je. Położyliśmy także wylewki podłogowe, zainstalowaliśmy instalacje, okna, kominy i zadaszyliśmy budynek.

Tynki i posadzki powinny być podeschnięte, wilgotność wewnątrz domu nie wyższa niż 70 proc., a minimalna temperatura, to 5 st. C. Jeżeli rozpoczynamy ocieplanie zimą, dom powinien być już ogrzewany.

Ocieplamy

Ocieplenie zainstalujemy pomiędzy krokwiami dachu, a na suficie pomiędzy tzw. kleszczami, czyli parami poziomych belek usztywniającymi konstrukcję. Te drewniane elementy posłużą także jako mocowanie płyt gipsowo kartonowych, którymi finalnie okryjemy ocieplenie.

Grubość ocieplenia powinna wynosić 22 do 25 cm, ułożonego w dwóch warstwach. Generalnie, im grubsze będą te warstwy, tym lepsza termoizolacja.

W zależności od grubości krokwi, dobieramy grubość pierwszej warstwy ocieplenia. Z reguły waha się ona od 16 do 18 cm.

Ilość materiału ociepleniowego dobierzemy znając tzw. powierzchnię poddachową brutto, tzn. bez odejmowania grubości krokwi. Ilość materiału zakupujemy z 10 proc. zapasem.

Rodzaje dachu

Dokładna grubość pierwszej warstwy uzależniona jest także od materiału, którym zabezpieczone są połacie dachowe.

Jeżeli jest to folia wysokoparoprzepuszczalna, wówczas montujemy wełnę na styk, pozostawiając minimalny luz, tak, aby druga warstwa dopychając pierwszą nie wybrzuszyła folii i nie zamknęła obiegu powietrza pod połacią dachu. Zamknięcie wentylacji może doprowadzić do pozostawania pary wodnej i zawilgocenia wełny, i może spowodować, poza stratami ciepła, zagrzybienie konstrukcji.

Jeżeli dach pokryty jest sztywnym poszyciem z papą lub folią niskoparoprzepuszczalną, pomiędzy wełną a warstwą hydroizolacyjną musimy pozostawić szczelinę grubości 3 do 6 cm dla umożliwienia obiegu powietrza i usuwania wilgoci spod dachu.

Wtedy grubość pierwszej warstwy będzie mniejsza od grubości krokwi o szerokość tej szczeliny wentylacyjnej. Tę różnicę naddamy układając drugą warstwę ocieplenia poniżej krokwi odpowiednio grubszą, aby uzyskać końcową wymaganą grubość obu warstw.

Układając pierwszą warstwę, musimy zadbać, by wypełnić wełną mineralną również przestrzenie pomiędzy dachem a szczytami ścian działowych. Dosyć częstym błędem jest stawianie działówek w sposób powodujący bezpośredni styk ściany z połacią dachu.

Takich przestrzeni nie da się wycieplić. Można tego łatwo uniknąć na wcześniejszym etapie budowy, zakańczając ściany nie wyżej, niż spód krokwi.

Układanie wełny

Układając wełnę przycinamy jej fragmenty odpowiednio do odległości między sąsiednimi krokwiami, pamiętając o pozostawieniu ok. dwucentymetrowego naddatku.

Rozprężająca się wełna utrzyma się między krokwiami sama i zapobiegnie to powstawaniu szczelin i mostków cieplnych, które znacznie obniżają własności termoizolacyjne naszego sufitu.

Po zamontowaniu pierwszej warstwy ocieplenia, instalujemy system rusztu, czyli konstrukcję z łat lub profili metalowych, do której podwieszone zostaną płyty gipsowo kartonowe.

Ruszt instalujemy poprzecznie do przebiegu krokwi, w odległości odpowiadającej grubości drugiej warstwy ocieplenia, mniej więcej co 40 cm. Następnie przestrzenie pomiędzy elementami rusztu i krokwiami wypełniamy cienkimi paskami wełny i instalujemy właściwe ocieplenie drugiej warstwy.

Wewnętrzna izolacja

Po założeniu drugiej warstwy ocieplenia pokrywamy wełnę arkuszami folii paroizolacyjnej w celu zabezpieczenia wełny mineralnej przed przenikaniem wilgoci z wnętrza poddasza.

Folię zakładamy pasami prostopadle do kierunku wypełnienia drugiej warstwy, mocując ją na taśmę dwustronnie przylepną do belek rusztu i robiąc dzisięciocentymetrowe zakładki.

Folie z reguły po jednej stronie zaopatrzone są w napisy producenta, których skraj określa przy okazji konieczną szerokość zakładki. Kolejne arkusze łączymy taśmą izolacyjną tak, aby wyeliminować wszelkie szpary. Musimy pamiętać, że nawet niewielka szczelina może spowodować przeniknięcie z wnętrza dużych ilości pary wodnej i zawilgocenie ocieplenia.

Tak przygotowane ocieplenie pokrywamy płytami gipsowo-kartonowymi.

http://www.gp24.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20070601/DOM/70601023

wtorek, 18 grudnia 2007

Jak izolować dachy skośne

Dachy skośne, których pokryciem jest na przykład łupek, dachówki ceramiczne lub dachówki cementowe są od lat najczęściej spotykaną konstrukcją dachową budynków mieszkalnych. Chcąc częściowo lub całkowicie zagospodarować poddasze, należy zamontować warstwę izolacji cieplnej na poziomie krokwi.
Dawniej izolacja umieszczana była zazwyczaj jedynie między krokwiami, aby pozostawić przestrzeń wentylacyjną między warstwą wełny a membraną dachową. Aby sprostać rosnącym wymaganiom norm dotyczących izolacji cieplnej, potrzebne było rozwiązanie, które spełni wymagania obowiązujących przepisów i nie wpłynie znacząco na wzrost kosztów oraz ograniczenie przestrzeni użytkowej. Przy projektowaniu poszczególnych warstw dachu skośnego, pod względem izolacyjności termicznej, należy wziąć pod uwagę: zakładane parametry termoizolacyjne, nachylenie dachu, wysokość krokwi, rodzaj, parametry oraz ułożenie folii paroszczelnej i membrany dachowej. Możliwość wypełnienia całej wysokości przestrzeni między krokwiami zależy od rodzaju zastosowanej membrany. Dokonując obliczeń, należy uwzględnić mostki termiczne, które tworzą się na krokwiach.


W zależności od miejsca zamontowania izolacji w dachu wielospadowym, poddasze jest klasyfikowane jako użytkowe bądź nieużytkowe. Jeśli izolacja umieszczona jest na poziomie stropu, pomiędzy belkami stropowymi, poddasze pozostaje nieocieplone. Wykonanie izolacji na poziomie krokwi, między oraz pod krokwiami, a czasem również na krokwiach, pozwala na stworzenie dodatkowej, atrakcyjnej przestrzeni, zwiększającej wartość budynku, bez istotnej zmiany jego wyglądu zewnętrznego.

Ognioodporność konstrukcji budowlanych, w tym także dachów skośnych, ma ogromne znaczenie dla całego budynku. Dla dachu wielospadowego wymagana jest określona klasa odporności ogniowej REI, gdzie poszczególne Dachy skośne, których pokryciem jest na przykład łupek, dachówki ceramiczne lub dachówki cementowe są od lat najczęściej spotykaną konstrukcją dachową budynków mieszkalnych. Chcąc częściowo lub całkowicie zagospodarować poddasze, należy zamontować warstwę izolacji cieplnej na poziomie krokwi. Budowa kryteria oznaczają: R – nośność, E – szczelność, I – izolacyjność (temperatura na nieogrzewanej powierzchni). Dostawcy systemów (np. system płyt gipsowo-kartonowych firmy Knauf) wykorzystują w oferowanych rozwiązaniach elementy konstrukcyjne o określonej klasyfikacji odporności ogniowej. Pod względem izolacyjności akustycznej dach skośny jest konstrukcją podwójną, w której krokwie i pozostałe elementy nośne są mostkami częściowo ograniczającymi zdolność konstrukcji do tłumienia dźwięku. Dzięki zamontowaniu pomiędzy krokwiami izolacji z wełny szklanej firmy Knauf Insulation można znacznie poprawić parametry akustyczne przegrody.

Fot.1 Izolacja poddasza w systemie jednowarstwowym

Podstawowym kryterium, które należy uwzględnić przy projektowaniu i wykonywaniu dachu skośne go jest zapewnienie określonej wartości współczynnika przenikania ciepła. Obliczenia współczynnika przenikania ciepła U należy wykonywać zgodnie z normą: PN-EN ISO 6946: 2004 (Komponenty i elementy budynku. Opór cieplny i współczynnik przenikania ciepła. Metody obliczania). Zgodnie z wymaganiami, wartości współczynnika przenikania ciepła Uk ścian, stropów i stropodachów nie mogą być większe niż wartości Uk (max). W obliczeniach należy koniecznie uwzględnić mostki termiczne, które tworzą się na krokwiach i elementach dolnej konstrukcji nośnej w dachach stromych oraz powstające na łącznikach mechanicznych w dachach płaskich. Mostki te należy obliczać, wykorzystując normy: PN‑EN ISO 10211-1 (Mostki cieplne w budynkach. Strumień cieplny i temperatura powierzchni. Ogólne metody obliczania) lub PN-EN ISO 10211-2 (Mostki cieplne w budynkach. Obliczanie strumieni cieplnych i temperatur powierzchni. Część 2.: Liniowe mostki cieplne).

Fot.2 Izolacja poddasza w systemie dwuwarstwowym

W przypadku dachu ze szczeliną wentylacyjną, pomiędzy zewnętrzną warstwą izolacji i membraną dachową należy pozostawić przestrzeń wentylacyjną. W dachu bez szczeliny wentylacyjnej para wodna swobodnie uchodzi z budynku przez membranę dachową do szczeliny wentylacyjnej nad membraną. Takie rozwiązanie przynosi wiele korzyści:
  • Dyfuzyjnie otwarta membrana ogranicza ryzyko kondensacji pary wodnej w drewnianej konstrukcji dachu.
  • Paroprzepuszczalna membrana dachowa po zewnętrznej stronie krokwi służy jako zabezpieczenie przed wiatrem.
  • Ograniczenie przepływu powietrza poprawia efektywność energetyczną poddasza.
Firma Knauf Insulation zaleca takie rozwiązanie we wszystkich typach dachów skośnych.

Fot.3 Izolacja poddasza w systemie trójwarstwowym

Jedna warstwa izolacji pomiędzy krokwiami dachu skośnego pozwala na osiągnięcie dobrych właściwości termoizolacyjnych, pod warunkiem, że wysokość krokwi umożliwia zamontowanie właściwej grubości izolacji. Pod pokryciem zainstalowana jest paroprzepuszczalna membrana dachowa. Izolacja z wełny szklanej wypełnia przestrzeń pomiędzy krokwiami na całej ich wysokości.
Po ciepłej stronie izolacji zamontowana jest warstwa paroszczelna, przykryta dolną konstrukcją nośną, do której przymocowane są najczęściej płyty gipsowo-kartonowe. Dolne konstrukcje nośne, tworzone ze stalowych profili lub drewnianych łat, mają różny wpływ na wartość współczynnika U (niższe wartości przy elementach metalowych – wpływ mostków termicznych).

Izolacja dachu między i pod krokwiami jest rozwiązaniem korzystnym, jeśli wysokość krokwi jest niewystarczająca na zamontowanie jednej warstwy izolacji o zalecanej grubości. Dodatkowa warstwa izolacji ogranicza ryzyko wystąpienia mostków termicznych. W obecnych tradycyjnych konstrukcjach dachowych, z krokwiami wysokości 160-180 mm możliwe jest osiągnięcie wymaganych wartości U, a także wartości U znacznie poniżej wymaganego poziomu. Jeśli nie ma ograniczeń konstrukcyjnych, izolację między krokwiami można zamontować zarówno w dachach tradycyjnych ze szczeliną wentylacyjną, z zainstalowaną membraną dachową, jak i w nowoczesnych typach dachów z wysokoparoprzepuszczalną membraną.

Membrana dachowa jest montowana na krokwiach i zakotwiona przez kontrłaty. Łaty są instalowane w rozstawie odpowiednim dla wybranego rodzaju pokrycia dachowego i nachylenia dachu. Przy układaniu pokrycia należy stosować się do instrukcji montażowych producenta. Maty Unifit 035 i Unifit 039 należy rozpakować i pociąć poprzecznie, zgodnie z dokładnie odmierzonymi odległościami między krokwiami, uwzględniając 20 mm zapasu. Podobnie montuje się płyty TP 116, uwzględniając wymiary dachu przy cięciu wyrobu. Odmierzony materiał należy ścisnąć i zamontować na lekki wcisk między krokwie, gdzie po rozprężeniu będzie się utrzymywał samodzielnie do momentu ułożenia następnych warstw. Przestrzeń pomiędzy krokwiami szczelnie wypełniona na całej wysokości izolacją pozwoli ograniczyć ryzyko wystąpienia mostków cieplnych.

Fot.4 Montowanie izolacji między krokwiami Przy montażu dodatkowych warstw izolacji, połączenia płyt w kolejnej warstwie nie powinny pokrywać się z połączeniami poprzedniej. W celu zapewnienia optymalnej izolacji całego poddasza każda następna warstwa powinna być przesunięta w stosunku do już położonej. Jeśli nie jest stosowana membrana dachowa dyfuzyjnie otwarta, należy wykonać odpowiedniej wysokości szczelinę wentylacyjną pomiędzy tą warstwą i zewnętrzną powierzchnią izolacji. W tym celu montuje się odpowiednie konstrukcje pomocnicze z listew dystansowych, przymocowanych do dolnej krawędzi krokwi lub przytrzymuje się izolację za pomocą żyłki lub drutu rozciągniętego między krokwiami. Należy zwrócić uwagę na detal łączenia izolacji dachu i izolacji ściany zewnętrznej w miejscu okapu, aby nie powstał mostek termiczny. Następnie na warstwę izolacji nakłada się warstwę paroszczelną, która musi pokrywać całą powierzchnię i powinna być uszczelniona na łączeniach.

Fot.5 Montowanie płyt gipsowo-kartonowych W przypadku mocowania drewnianych łat do dolnej konstrukcji nośnej, należy wybrać system, który spełnia wymagania dotyczące nośności i ognioodporności, a jednocześnie umożliwia montaż dodatkowej warstwy izolacji o odpowiedniej grubości. Izolację należy ciąć zgodnie z dokładnie odmierzonymi odległościami między łatami, uwzględniając 15-20 mm zapasu. Odmierzony materiał należy ścisnąć i zamontować na lekki wcisk między łaty. Następnie montuje się okładzinę z płyt gipsowo-kartonowych. W przypadku zastosowania stalowych profili CD, należy wybrać wieszak spełniający wymagania dla całego systemu, dotyczące nośności i ognioodporności, oraz umożliwiający zamontowanie profili w takiej odległości od krokwi, aby umożliwiała montaż odpowiedniej grubości izolacji. Izolacja powinna całkowicie wypełniać przestrzeń między i pod profilami.

Izolacja dachu między krokwiami i dwiema warstwami pod krokwiami jest najlepszym rozwiązaniem i umożliwia osiągnięcie zalecanych wartości U, zgodnie z wymaganiami Warunków Technicznych. Dach z tak wykonaną izolacją zapewni oszczędność kosztów ogrzewania, a jednocześnie zagwarantuje bardzo dobrą izolacyjność akustyczną całej przegrody (Rw osiąga wartość nawet do 57 dB – system płyt gipsowo-kartonowych firmy Knauf).

Firma Knauf Insulation zaleca projektowanie i wykonywanie dachów bez szczeliny wentylacyjnej, z zainstalowaną wysokoparoprzepuszczalną membraną dachową.

Produkty do izolacji dachów skośnych
Firma Knauf Insulation oferuje wyroby przeznaczone dla całej gamy systemów izolacyjnych stosowanych w dachach skośnych. Produkty te spełniają wymagania obowiązujące w Polsce, w tym normy PN-EN 13162:2002/AC:2006 (Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie. Wyroby z wełny mineralnej (MW) produkowane fabrycznie).

Unifit 035, Unifit 039 Unifit 035, Unifit 039 – nielaminowane wyroby izolacyjne z wełny szklanej, w postaci mat. Mają zwiększoną sztywność, co ułatwia ich montaż. Ich powierzchnia jest oznakowana, co ułatwia wykonanie pomiarów i cięcie na miarę. Unifit 035 ma bardzo dobre właściwości termoizolacyjne – współczynnik przewodzenia ciepła λ=0,035 W/m·K, a współczynnik przewodzenia ciepła Unifit 039 wynosi λ=0,039 W/m·K. Oba produkty mają zdolność tłumienia dźwięków i są niepalne (klasa A1).

Classic 040 Classic 040 – uniwersalny, nielaminowany wyrób izolacyjny z wełny szklanej, w postaci mat. Współczynnik przewodzenia ciepła λ=0,040 W/m·K. Tłumi dźwięki i jest niepalny (klasa A1). TP 116 – nielaminowane płyty izolacyjne z wełny szklanej. Współczynnik przewodzenia ciepła λ=0,037 W/m·K. Tłumią dźwięki i są niepalne (klasa A1). Stosowane również jako dodatkowa, montowana pod krokwiami, warstwa izolacyjna o min. grubości 40 mm.

Ti 435UTI 435 U – maty izolacyjne z wełny szklanej, jednostronnie laminowane welonem szklanym. Mają zwiększoną sztywność, co ułatwia ich montaż. Współczynnik przewodzenia ciepła λ=0,035 W/m·K. Stosowane również jako dodatkowa, montowana pod krokwiami, warstwa izolacyjna o min. grubości 30 mm. Tłumią dźwięki i są niepalne (klasa A1).

Classic 035 – nielaminowany wyrób izolacyjny z wełny szklanej, w postaci mat. Współczynnik przewodzenia ciepła λ=0,035 W/m·K. Tłumi dźwięki i jest niepalny (klasa A1). Może być stosowany jako dodatkowa, montowana pod krokwiami, warstwa izolacyjna o min. grubości 50 mm.

Knauf Insulation
ul. Światowa 25
02-229 Warszawa
tel. 022 572 51 06, 572 51 07
fax 022 572 51 08
www.knaufinsulation.pl

poniedziałek, 3 grudnia 2007

Strych i poddasze z rozmachem i fantazją

Poddasze to przestrzeń, której adaptacja może być prawdziwym wyzwaniem. Dodatkowa sypialnia, pracownia lub garderoba. To tylko niektóre pomysły.

Spoglądając z góry na rozciągający się po krańce horyzontu pejzaż, można zaobserwować, jak szeroki jest wachlarz rozwiązań dachów, przykrywających budynki. Mieniące się w słonecznym świetle powierzchnie pokryć dachowych, uszlachetnione przez upływający czas i działanie warunków atmosferycznych, kryją pod sobą tajemniczą przestrzeń, która może stać się inspiracją do realizacji niepowtarzalnych wnętrz.

Wykorzystanie pustego strychu na cele mieszkalne jest bardzo atrakcyjnym pomysłem, niezależnie od tego, czy chcemy uzyskać dodatkową kondygnację, tworząc dwupoziomową przestrzeń dotychczasowego mieszkania, czy wydzielić samodzielne lokum, przeznaczone do wynajęcia.

Przestrzeń poddasza może być idealnym miejscem do urządzenia wygodnej, dobrze doświetlonej oknami połaciowymi pracowni, wyciszonej sypialni, a w przypadku dostatecznie dużej powierzchni, otwartej wielofunkcyjnej przestrzeni, która dodatkowo może być wyposażona w antresolę.

Forma poddasza jest uwarunkowana kształtem dachu i układem jego elementów konstrukcyjnych. Elementy te najczęściej wykonuje się z drewna lub ze stali, w zależności od nachylenia połaci dachowych, oraz obciążeń i rodzaju pokrycia. Ich układ decyduje o możliwościach kształtowania wnętrz poddasza i sposobie jego zagospodarowania.

Do najczęściej spotykanych kształtów dachów można zaliczyć: dach pulpitowy, dwuspadowy, czteropołaciowy, naczółkowy, mansardowy, namiotowy i wielospadowy. Każda forma posiada inne zestawienie i układ elementów nośnych, które stanowią charakterystyczną cechę odpowiadającego jej strychu.



Decyzja o zagospodarowaniu poddasza, powinna być poprzedzona oceną stanu technicznego elementów konstrukcyjnych oraz pokrycia dachu. Spróchniałe i zniszczone elementy należy wymienić lub poddać konserwacji, a wszelkie przebudowy uzgodnić z uprawnionym konstruktorem. Na poddaszu adaptowanym w celach mieszkalnych, konieczne jest wykonanie solidnej izolacji termicznej, dla uniknięcia strat ciepła w zimie, a także ochrony przed nadmiernym przegrzewaniem pomieszczeń w lecie.

Wnętrza mieszkalne zlokalizowane na poddaszu muszą być doświetlone dostateczną ilością światła dziennego. Najlepszym rozwiązaniem jest wbudowanie dodatkowych okien w płaszczyźnie dachu. Przy montażu należy pamiętać, aby nie naruszyć elementów konstrukcyjnych dachu. Uniknięcie ryzyka jest możliwe, dzięki dostosowaniu rozmieszczenia i wielkości okien, do układu krokwi dachowych.

Strych z rozmachem i fantazją

Podczas urządzania poddasza wiele wątpliwości rodzi się w związku z zagospodarowaniem skosów. Skorzystanie z typowych mebli, bywa w większości przypadków niemożliwe. Najlepszym rozwiązaniem pozostaje wykonanie regałów, pojemników i szafek według własnego pomysłu.

Miejsca trudnodostępne pod skosami, najlepiej przeznaczyć na schowki, natomiast przy pionowych ścianach kalenicowych, zlokalizować schodkowo półki na książki, podręczne regały lub obrazy.

Użytkownicy bardziej odważni, zwolennicy nowatorskich eksperymentów, mogą pokusić się na nietypowe rozwiązania, np. regał złożony z małych kwadratowych modułów, czy też półki, ułożone pod kątem, dostosowanym do połaci dachowych, służące do przechowywania książek, kaset, płyt CD i innych elementów płaskich.

Jeżeli skos, zaczyna się na wysokości nie mniejszej niż 140 cm, mieszczą się pod nim swobodnie meble wypoczynkowe. Gdy ściana pod skosem jest niższa i występuje ostrzejsza pochyłość, miejsce to można przeznaczyć na ustawienie sprzętu RTV lub ciągu niskich komódek. Interesującym rozwiązaniem mogą być również skrzynie, ułożone schodkowo do ściany, które można dodatkowo wyposażyć w kółka, nadając im mobilność i ułatwiając użytkowanie.



Adaptacja poddasza na pracownię, pozwala efektownie wykorzystać powierzchnię pod skosami, poprzez zamontowanie pod nimi szuflad na narzędzia, materiały, katalogi czy archiwum prac.

Przestrzeń pod oknami połaciowymi stanowi idealne miejsce na duży, praktyczny stół lub biurko, ze względu na dopływ światła dziennego. Aby zapewnić komfortowe warunki pracy, również podczas upalnych dni, w oknach warto zamontować rolety, odbijające zbyt intensywne promienie słoneczne, co ma szczególnie istotne znaczenie, w przypadku monitora, ustawionego pod oknem.

Poddasze, jako górna część mieszkania dwupoziomowego, jest naturalnie oddzielone od części dolnej, otwartej dla gości, stanowiącej zderzenie prywatnych światów każdego z domowników. W poszukiwaniu oazy spokoju i ciszy, warto na górnym poziomie zlokalizować sypialnię, której okna będą wychodzić wprost na niebo. Miejsce pod skosami można wykorzystać na praktyczną garderobę, a przy ścianie kalenicowej usytuować romantyczną, kobiecą toaletkę.

W sąsiedztwie sypialni, doskonale spełnia swoją funkcję łazienka, która w zależności od warunków przestrzennych, może być niewielka, wyposażona jedynie w natrysk, toaletę i niewielką umywalkę lub przestronna, w formie pokoju kąpielowego, z dużą wanną i kącikiem na saunę.

Łazienkę na poddaszu można rozwiązać w ciekawy sposób, budując pod skosami dekoracyjne, podświetlone półki. Do ich wykonania warto wykorzystać płytę gipsowo kartonową, wykończoną glazurą, w kolorystyce zharmonizowanej ze ścianą, ceramiką i dodatkowymi akcesoriami. Trudno dostępne miejsca w łazience można również ożywić kompozycją zieleni lub specjalnie skonstruowanym akwarium.

Poddasze w dobrym świetle

Aranżacja poddasza wiąże się ze starannym doborem oświetlenia, które oprócz oczywistych walorów użytkowych, pozwala stworzyć nastrój, sprzyjający domowej atmosferze.

Światło, jak żaden inny element aranżacji wnętrza, potrafi zmienić i przekształcić architekturę, uwypuklając ciekawe jej formy, wzmacniając działanie kolorów i podkreślając właściwości materiałów. Odpowiednie natężenie oświetlenia, powinno wynikać ze wzajemnego oddziaływania światła dziennego i podstawowych rodzajów źródeł oświetlenia sztucznego.

Przestrzeń poddasza jest charakterystyczna, dzięki oknom połaciowym, które dają dobre doświetlenie w ciągu dnia, napełniając pomieszczenie światłem padającym prosto z nieba.

Wieczorem zaś, w wielopłaszczyznowej, bogatej w formę przestrzeni, w odróżnieniu od typowych wnętrz sprowadzających się do sześcianu, klimat świetlny zmienia się diametralne. Zaskakujące elementy wizualne, ciekawe odbicia i dynamiczne cienie, a jednocześnie dostateczną ilość światła w celach użytkowych, można uzyskać instalując lampy, ukryte pomiędzy belkami.

W centralnej części strychu, gdzie wysokość sufitu jest znacznie wyższa niż w przeciętnym mieszkaniu, można umieścić szereg jednakowych opraw, wiszących na długich, ozdobnych linkach. Ciekawy efekt kompozycji może być spotęgowany odbiciem lustrzanym.

Oswojona przestrzeń pod dachem może stać się spełnieniem marzeń o własnym domu. Być może warto rozejrzeć się w najbliższym otoczeniu, za zapomnianym opuszczonym strychem i nadać mu zupełnie inne niż dotychczas przeznaczenie. Funkcjonalność, estetyka i trwałość rozwiązań na poddaszu, zapewni nam większą satysfakcję niż nie jedno standardowe mieszkanie.

www.kingasliwa.pl